دو نقاشی به سرقت‌ رفته بعد از ۹ سال پیدا شد | «سر یک زن»، هدیه پیکاسو به گالری ملی یونان، در سال ۲۰۱۲ به سرقت رفته بود بعد از ۹ سال در آتن کشف شد.

پیکاسو در سال ۱۹۳۹ اثری با نام «سر یک زن» را خلق کرد و در سال ۱۹۴۹ به جهت ستایش مقاومت مردم یونان در برابر ارتش آلمان نازی در جنگ جهانی دوم، به گالری ملی یونان هدیه داد. اما در جریان سرقت آثار هنری گالری ملی یونان در سال ۲۰۱۲ به همراه اثر «آسیاب» اثر پیت موندریان (۱۹۰۵)؛ نقاش معروف هلندی به سرقت رفت.

بهرام بهرامیان، سامان سالور و جواد طوسی، بازیگران «خائن‌کشیِ» مسعود کیمیایی شدند. این فیلم، قرار است در چهلمین جشنواره فجر به نمایش درآید.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، در فیلم سینمایی «خائن‌کشی» به کارگردانی مسعود کیمیایی و تهیه‌کنندگی علی اوجی، دو کارگردان و یک منتقد سینما هم بازی دارند.

بهرام بهرامیان، کارگردان فیلم‌هایی همچون «آل»، «پریناز» و «آینه شمعدون» به همراه سامان سالور، کارگردان فیلم‌هایی همچون «سه کام حبس»، «تمشک»، «سیزده۵۹» و «ساکنین سرزمین سکوت»، به عنوان بازیگر در فیلم تازه مسعود کیمیایی حضور دارند.

همچنین جواد طوسی، منتقد برجسته سینمایی کشور نیز حضور پررنگی در این فیلم دارد.

«خائن‌کشی» از جمله فیلم‌های راه یافته به چهلمین جشنواره فیلم فجر است که در آن بازیگرانی چون امیر آقایی، پولاد کیمیایی، پانته‌آ بهرام، سارا بهرامی، اندیشه فولادوند، حمیدرضا آذرنگ، سام درخشانی، نرگس محمدی، رضا یزدانی، الهام حمیدی، نسیم ادبی، فریبا نادری، شکیب شجره، پردیس پورعابدینی، فرهاد آئیش، اکبر معززی، سعید پیردوست، امیررضا دلاوری، ایوب آقاخانی و… ایفای نقش می‌کنند.

گلدن گلوب ۲۰۲۲ موفق نشده تا هیچ چهره مشهوری را در مراسم اهدای جوایز امسال همراه خود کند.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر به نقل از ورایتی، مراسم اهدای جوایز گلدن گلوب ۲۰۲۲ که ۹ ژانویه برگزار می‌شود بدون حضور هیچ چهره مشهوری شکل می‌گیرد.

کارگردانی که با ساخت فیلم‌های چون «آخرین نمایش فیلم» و «ماه کاعذی» به‌عنوان یکی از مهم‌ترین فیلمسازان هالیوود در دهه ۱۹۷۰ به شهرت رسید، در ۸۲ سالگی درگذشت.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر به نقل از ورایتی، پیتر باگدانوویچ فیلمساز مشهور آمریکایی روز پیش در ۸۲ سالگی از دنیا رفت.

پیمان معادی سینماگر ایرانی به عنوان داور جشنواره بین‌المللی فیلم ساندنس آمریکا انتخاب شد.

به گزارش ایسنا و به نقل از سایت رسمی جشنواره فیلم ساندنس، پیمان معادی بازیگر، نویسنده و کارگردانی ایرانی به همراه چلسی بارنارد، ماریل هلر، اندرو هی و  داوران بخش فیلم‌های مسابقه فیلم‌های بلند آمریکایی جشنواره فیلم ساندنس هستند.

اگر عمری به زندانم کشیدی                 رها کن دیگرم این یک نفس را
به لب‌هایم مزن قفل خموشی                   که من باید بگویم راز خود را
به گوش مردم عالم رسانم                           طنین آتشین آواز خود را
                                                                   فروغ فرخزاد

در اوج جنبش زنان در جایی با بهره‌گیری از نظریات کارن هورنای روان‌کاو قرن 19، نوشته شد: «زنان امروزی بین دلپذیر کردن خود برای مردان و دنبال کردن اهدافشان گیرکرده‌اند، این هدف‌های متضاد رفتار متناقضی را ایجاد می‌کنند: اغواگری در برابر پرخاشگری، تمکین در برابر جاه‌طلبی؛ زنان امروزی بین عشق و کار گیرکرده‌اند و درنتیجه در هر دو ناخشنودند.» این تعارض زنانه مفهومی است که به‌خوبی در مجموعه نقاشی‌های اخیر سایه ابراهیمی، دیده می‌شود. «گالری اکنون» از تاریخ هفتم تا هیجدهم آبان ماه 1395، میزبان بیش از بیست تابلو نقاشی از آثار این هنرمند بود. به‌غیراز یک اثر دو لَتی (دو قسمتی) که بر روی بوم اجرا شده بود، بقیه آثار با تکنیک رنگ‌روغن و رنگ‌پلاستیک بر روی کاغذ با مایه‌هایی زنانه اجرا شده بودند. گرایش‌های روان و رنجور مطرح‌شده در نظریه کارن هورنای، در نقاشی‌های سایه ابراهیمی نیز دیده می‌شود که شاید این شباهت بی‌ارتباط با یکسانی جنسیت این دو و تأثیرات فرهنگ بر جنس زن نباشد.

فیلم «قهرمان» به کارگردانی اصغر فرهادی، فروش خود در گیشه سینمای فرانسه را به بیش از یک میلیون دلار رساند.

«قهرمان»، فیلم جدید اصغر فرهادی، از ۱۵ دسامبر (۲۴ آذر) در سینماهای فرانسه اکران عمومی شده و بر اساس اطلاعات منتشر شده در سایت «Box Office Mojo» تاکنون به فروش ۱.۰۹ میلیون دلار در این کشور دست یافته است.

فیلم هرگز، به ندرت، گاهی، همیشه^* با توجه به موضوع ساده و معمولی‌اش در نشان دادن رنج شخصیت اصلی موفق بوده است. شاید به ذهن کسی خطور نکند که چنین روایت ساده‌ای را بتوان در یک فیلم 100 دقیقه‌ای بیان کرد و مخاطب تا پایان با آن همراه باشد؛ ولی فیلم با استفاده از رسانۀ بصری سینما و به کار گیری درست و به‌جا از امکاناتی که در اختیار داشته، توانسته رنج درونی شخصیت اصلی را به تصویر بکشد؛ رنج یک دختر جوان از یک بارداری ناخواسته. آتم با بازی «سیدنی فلانیگان» دختر جوانی است که در صحنۀ اول در حال گیتار زدن و آواز خواندن است. از همان صحنه، آزار و اذیت همکلاسی‌های پسر باعث رنجش و عذابش می‌شود. با رفتن او جلوی آینه و نگاه کردن به شکمش ما متوجه می‌شویم که او باردار است. کلینیک زنان در نزدیکی محل زندگی او عمل سقط جنین را انجام نمی‌دهد و او مجبور است برای این کار به نیویورک برود. مخاطب با او در این سفر همراه می‌شود و در طول این سفر با دیدن محیط مدرن و سرخوردگی او از این محیط درک عمیق‌تری از شرایط زنان در جوامع مدرن پیدا می‌کند. یکی از آیتم‌هایی که در عمیق‌تر کردن رنج شخصیت اصلی و همراه شدن مخاطب مؤثر است، دیالوگ‌های کم و کوتاه فیلم است. تأکید کارگردان بر خصوصی بودن این رنج و عدم توانایی شخصیت در بیان آن توانسته تأثیر عمیقی بر حس مخاطب در درک احساس شخصیت اصلی و همراه شدن با آن داشته باشد. بر خلاف اکثر فیلم‌ها که با حاشیه‌سازی برای چنین مسائلی از مشکل اولیه دور می‌شوند، فیلم فقط سعی در نشان دادن شرایط پیش آمده برای دختر دارد و سعی نمی‌کند روایت پیچیده‌ای برای مسأله بسازد. مشکل شخصیت اصلی را تنها از منظر خود او دنبال می‌کند و جالب اینجاست که خود شخصیت اصلی هم در بیان این رنج ناتوان است. او حتی زمانی که مشاور روانشناسی از دختر می‌خواهد با انتخاب یکی از گزینه‌های؛ هرگز، گاهی، شاید، به ندرت شرایط خود را توضیح دهد باز هم دختر نمی‌تواند حرف بزند و اشکش جاری می‌شود. این سکوت عمق رنج او و ناتوانی‌اش برای محافظت از خود را نشان می‌دهد.

یکی دیگر از نکاتی که در درک حس شخصیت اصلی مؤثر است، نشان ندادن مردی است که به آتم آسیب زده است؛ زیرا با دیدن رنج او در برابر مردهای مختلف مشخص است که هر کسی به نوعی او را آزرده است. از پدرش که دائم‌الخمر است تا همکلاسی‌هایش و رئیسش. هدف هیتمن دقیقاً مردان است نه تیپ شخصیتی خاصی. حتی اسکایلر با بازی «تالیا رایدر» دختر عموی آتم ناگزیر می‌شود تا با مسافر سمج اوتوبوس ارتباط برقرار کند. گرچه این نگاه سرسخت به جامعۀ مردان منطقی نیست؛ ولی او تلاش دارد دقیقاً روی حرف خود برای فشاری که از این جامعه بر زنان رسیده است پافشاری کند.

آتم و اسکایلر زمان طولانی از فیلم را در خیابان و ایستگاه قطار می‌گذرانند و در طول این سفر یک چمدان سنگین را حمل می‌کنند. این چمدان سنگین و دست و پاگیر استعاره‌ای است از بار سنگین زنانگی که همه جا همراه این دو دختر است. یک وسیلۀ اضافه که توان آن‌ها را در این سفر گرفته است. آوارگی و سردرگمی آنها در ایستگاه‌های قطار نشان از به مقصد نرسیدن زنان در جامعه‌ای مدرن است. زنانی که هنوز درگیر چنین مسائلی هستند و در زیر لایه‌های یکی از مدرن‌ترین جوامع با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. رنجی که فرقی در مدرنیته و سنت ندارد و قسمتی از زنانگی شده است.

تصاویر نزدیک از چهره آتم و بازی خوب او، فضاسازی درست و استفاده به‌جا از نور و رنگ همه و همه در ساختن فضای سرد اطراف او مؤثر است. فضایی که انگار با تمام جذابیت و زیباییش آتم را سرخورده کرده است.

* «فیلم " هرگز، به ندرت، گاهی، همیشه " به نویسندگی و کارگردانی الیزا هیتمن (Eliza Hittman) محصول سال 2020 است. این فیلم  توانسته در هفتادمین جشنوارۀ بین‌المللی فیلم برلین جایزۀ خرس نقره‌ای را از آن خود کند.»