نقد آثار نقاشی

  نقاشی مونالیزا بالای شومینه آپارتمانی در لندن در دهه ۱۹۶۰ میلادی. آیا حقیقت دارد که این نقاشی نه تنها اثر واقعی لئوناردو داویچی است بلکه حتی از نسخه معروف موزه لوور پاریس هم قدیمی‌تر است؟ عده‌ای معتقدند این ادعا حقیقت دارد و حالا بعد از ۵۰ سال، درباره مالکیت و مستندات در مورد نقاش واقعی آن، جدال سختی درگرفته است. آیا این مونالیزا اصل است؟ صاحبان واقعی آن چه کسانی هستند؟ و آیا واقعا پرتره‌ای ک

  به‌راستی بازگوییِ کلیشۀ دوگانه، زیبایی-آرمان یا زیبایی‌شناسی-معناگرایی، برای احوال امروز کافی نیست. همین اشاره بس که زیبایی در شکل عام، خود معنایی است که بشر-و در واقع گروه‌هایِ مسلط در هر جامعه- به هرآنچه بخواهند می‌بخشند. پس، از این دوگانه که بگذریم، از دید من، ما در حال حاضر در زمانۀ فاجعه زندگی می‌کنیم. چه در گذشته میزانِ فاجعه بیشتر بوده باشد و چه کمتر، امروزه در بمبارانِ اطلاعاتِ رسانه‌

  نوع خاصی از «بودن» یا «هویت» شکیبا شریفیان / دکتری پژوهش هنرپنجمین نمایشگاه طراحی معاصر اصفهان، همچنان در راستای اهداف خود حرکت می‌کند و مروری بر نگرش چند نسل از هنرمندان تجسمی از طراحی را به نمایش می‌گذارد. در این نمایشگاه به مانند دورۀ چهارم آن، به‌واسطه حضور پر رنگ هنرمندان زن فضایی زنانه بر نمایشگاه حاکم است. آثاری که بر فیگور زن و زنانگی این پیکره تأکید دارند و بخشی از دغدغه‌های زنان در ا

  تهمینه میلانی مشهورترین فیلمساز زن ایران در اواسط شهریورماه نمایشگاهی با نام «فیلم‌هایی که نساختم» در گالری ایوان برپا کرد که با جنجال‌های فراوان توسط مدیر گالری لغو شد که می‌توانید در اینجا بیشتر در مورد آن بخوانید. حال لیلی گلستان مدیر گالری گلستان در یادداشتی رفتارهای میلانی را بچه‌گانه و نمایشگاه او را ضعیف خطاب کرده است. با توجه بازنشر این یادداشت از شرق لازم به چند توضیح خود را می‌دانیم

با یک توضیح مقدماتی از پاپ آرت شروع کنیم که از دهه 1950 در ادبیات، ظهور تلویزیون و در نقاشی آغاز شد. در نقاشی در مقابل آبستره این موج هنری به راه افتاد. هنرمندان پاپ آرت تصور می‌‌کردند که کلیه هنرمندان مدرن از ابتدای قرن، با دنیای خارج و واقعیت‌های عینی زمانه خویش بیگانه شده‌اند و گرفتار درون‌گرایی محض گردیده و با جهانی که در آن زندگی می‌کنند قطع رابطه نموده‌اند. در نتیجه آثار هنرمندان آبستره بر

  نقاشی‌های هادی پورصادقیان متعلق به سیرطولانی نقاشانی است که با هدف کنکاش در پیامدهای روحی و جسمی کار در عصر صنعت کارگران را به تصویر می‌کشیدند. این نقاشی‌ها بلافاصله مخاطب را به یاد آثار ونگوگ، اونره دومیه، نقاشان مورالیست مکزیکی چون سیکه ایروس، دیگو ریورا واورزکو، و آثار اکسپرسیونیست‌های آلمانی مانند مکس بکمن، کته کولویتس و اوتو دیکس می‌اندازد. ادامه مطلب: نقد ایوا گئورگیوا بر نمایشگاه نقا