نقد آثار نقاشی

    اگر عمری به زندانم کشیدی                 رها کن دیگرم این یک نفس رابه لب‌هایم مزن قفل خموشی                   که من باید بگویم راز خود رابه گوش مردم عالم رسانم                           طنین آتشین آواز خود را                                                                   فروغ فرخزاد در اوج جنبش زنان در جایی با بهره‌گیری از نظریات کارن هورنای روان‌کاو قرن 19، نوشته شد: «زنان امروزی بین دل

  آنچه به‌عنوان کشور عراق می‌شناسیم، قدمتی کمتر از یک سده دارد. بعد از حمله مغول، عراق بین ایرانیان و عثمانیان رد و بدل می‌شد تا اینکه به مدت چهار سده به بخشی از امپراطوری عثمانی تبدیل شد. تاریخ عراق مدرن، تاریخی پر تنش و سرشار از منازعات سیاسی خونبار است. در 1920، بعد از فروپاشی عثمانی، اکثر کشورهای عربی که بخشی از امپراطوری عثمانی را تشکیل می‌دادند، تحت استعمار فرانسه و انگلستان در آمدند و کشور

  نقاشی مونالیزا بالای شومینه آپارتمانی در لندن در دهه ۱۹۶۰ میلادی. آیا حقیقت دارد که این نقاشی نه تنها اثر واقعی لئوناردو داویچی است بلکه حتی از نسخه معروف موزه لوور پاریس هم قدیمی‌تر است؟ عده‌ای معتقدند این ادعا حقیقت دارد و حالا بعد از ۵۰ سال، درباره مالکیت و مستندات در مورد نقاش واقعی آن، جدال سختی درگرفته است. آیا این مونالیزا اصل است؟ صاحبان واقعی آن چه کسانی هستند؟ و آیا واقعا پرتره‌ای ک

  به‌راستی بازگوییِ کلیشۀ دوگانه، زیبایی-آرمان یا زیبایی‌شناسی-معناگرایی، برای احوال امروز کافی نیست. همین اشاره بس که زیبایی در شکل عام، خود معنایی است که بشر-و در واقع گروه‌هایِ مسلط در هر جامعه- به هرآنچه بخواهند می‌بخشند. پس، از این دوگانه که بگذریم، از دید من، ما در حال حاضر در زمانۀ فاجعه زندگی می‌کنیم. چه در گذشته میزانِ فاجعه بیشتر بوده باشد و چه کمتر، امروزه در بمبارانِ اطلاعاتِ رسانه‌

  نوع خاصی از «بودن» یا «هویت» شکیبا شریفیان / دکتری پژوهش هنرپنجمین نمایشگاه طراحی معاصر اصفهان، همچنان در راستای اهداف خود حرکت می‌کند و مروری بر نگرش چند نسل از هنرمندان تجسمی از طراحی را به نمایش می‌گذارد. در این نمایشگاه به مانند دورۀ چهارم آن، به‌واسطه حضور پر رنگ هنرمندان زن فضایی زنانه بر نمایشگاه حاکم است. آثاری که بر فیگور زن و زنانگی این پیکره تأکید دارند و بخشی از دغدغه‌های زنان در ا

  تهمینه میلانی مشهورترین فیلمساز زن ایران در اواسط شهریورماه نمایشگاهی با نام «فیلم‌هایی که نساختم» در گالری ایوان برپا کرد که با جنجال‌های فراوان توسط مدیر گالری لغو شد که می‌توانید در اینجا بیشتر در مورد آن بخوانید. حال لیلی گلستان مدیر گالری گلستان در یادداشتی رفتارهای میلانی را بچه‌گانه و نمایشگاه او را ضعیف خطاب کرده است. با توجه بازنشر این یادداشت از شرق لازم به چند توضیح خود را می‌دانیم