«خانه‌ی کاغذی» داستان خانواده‌ای است در خانه‌ای تقریباً ویران، نزدیکِ مرز که واپسین لحظات پیش از هجوم دشمن را از سر می‌گذرانند. کار نوشته‌ی حمیدرضا نعیمی است و کارگردانش هم مهدی برومند.

بخش تجسمی آکادمی هنر-جدیدترین موزه‌ی مونیخ، با همکاری مرکز اسناد تاریخی جنگ جهانی دوم تلاش دارد که تا نمایشگاه‌های آینده‌اش بخشی از دوران سیاه حکومت حزب ناسیونال سوسیالیست نازی را بازنمایی کند.

تورج اصلانی مدیر فیلمبرداری خوش قریحه‌ی سینمای ایران، در جینگو، به عنوان اولین فیلم بلندش، جریان ذهنی شخصیت محوری‌اش(سیاوش) را با جزییات فراوان و خرده داستان‌های جذاب و پرکشش تصویرسازی کرده و پرداختن به بحران هویت در قالبی متفاوت را نشانه رفته است. این جریان ذهنی ، آمیزه‌ای پیچیده از ادراکات حسی- عاطفی، افکار آگاه(قبل از کما) و نیمه آگاه(بعد از کما) و تداعی‌های تو در تو و مشوش سیاوش است که نه به صورت زنجیروار ، بلکه با تکیه بر جریان سیال ذهن به نمایش در می‌آید. تجارب ذهنی شخصیت‌های جینگو که در هزارتوی ناخودآگاهشان مدفون شده، به مرور جلوه‌ی تصویری می‌یابد و گذشته، حال و آینده‌ی آنها با روایتی غیرخطی، در هم تنیده می‌شود. این شیوه‌ی روایت‌، با مضمون‌های مطرح شده در فیلم(پریشانی نسل جوان و روان ناآرام انسان‌ها) هماهنگی کامل دارد و فیلمساز به ترکیب متناسبی از جریان سیال ذهن و جریان سیال تصاویر دست می‌یابد. در واقع می‌توان جینگو را شرحی تصویری بر حرف‌های به زبان نیامده‌ی انسان‌هایی تنها و بی‌پناه در بطن چالش‌های زندگی پرفراز و نشیب‌شان دانست که با کشمکش‌های روتین و گره‌افکنی و گره‌گشایی به سبک آثار کلاسیک میانه‌ای ندارد.

اثر انتخاب شده از مجموعه آثار نمایشگاه انفرادی مونا مطهریان با نام سایه، واقع در گالری جُرجانی، 28 فروردین الی 7 اردیبهشت ماه 1394 به نمایش گذاشته شده است. هنرمند با استفاده از ریختن رنگ و پاشیدن آن به روی سطح بوم به شکل‌های مد نظرش رسیده که به نوعی می‌توان آن را شبیه به آزمون روان‌کاوی و فرافکن هرمن رورشاخ معروف به تست رورشاخ دانست. در سال ۱۹۲۰ هرمان رورشاخ، روان‌پزشک سوییسی پس از مطالعه و آزمایش روی ۳۰۰ بیمار روانی و ۱۰۰ فرد سالم به عنوان شاهدهای کنترل، آزمایشی به نام «ده لکه» را ابداع کرد که با توجه به تفسیر این لکه‌ها از سوی فرد درمان‌گر می‌تواند به برخی جنبه‌های شخصیتی و درونی بیمار پی ببرد. در تست رنگی رورشاخ مخاطب توسط لکه‌های متقارن مورد روان‌کاوی و شناخت قرار می‌گیرد، در این اثر با توجه به لکه‌هایی که حس ترکیب‌بندی متقارن را القا می‌کند، نامشخص بودن رده‌ی سنی، جنسیت و سلامت فرد در اثر، خود گواهی برای برداشت‌های متفاوت افراد از این اثر است. در این اثر گاهی به نظر می‌رسد حیوان در تسخیر انسان است، قرمزی صورت انسان به چشم و لب گوزن لغزیده و در اطراف فرد نیز به چشم می‌خورد و همچنین کرم بقیه‌ی بخش‌های بدن انسان و گوزن نیز مشترک است. این همسانی، روح حاکم بر نقاشی را موکد می‌کند. مشخص نیست کدامیک مهمترین رکن اثر است حیوان در اسارت انسان یا خود انسان به تصویر کشیده شده که به نظر بیمار و مجروح می‌آید و این جراحت و خشم با توجه به رنگ قرمز بیننده حالت تدافعی القا کرده و حس هیجانی عمیق را در او ایجاد می‌کند انگاری خونی از بدن انسان و چشم گوزن به بیرون می‌تراود.

در این نقاشی با توجه به تست رورشاخ تلفیقی از انسان و حیوان یا انسان سوار بر حیوان و یا حتی انسانی در اختیار حیوان را می‌توان دید که به نوعی حس تنش و اضطراب را ایجاد می‌کند. چهره‌ی انسانی که نه خشن است نه آرام، انسانی با چهره‌ای بی حس و غمگین که شاخ گوزن را گرفته است، که هیچ چیز نیست ولی می‌تواند همه چیز باشد و نشان دهنده‌ی ذهنیات و اختلالات درونی و برداشت شخصی مخاطب است. حیوان، جسمی انسانی دارد و این از شانه‌های انسانی‌اش پیدا است و حتی گاهی به نظر می‌رسد درون انسان را به نمایش گذاشته است. کنتراست قرمز انسان و پس زمینه، او را برجسته ترش کرده است و زمینه حالتی محو و دودی دارد. در پایان اینکه اسم این مجموعه آثار به نام سایه می‌تواند نشان دهنده‌ی این باشد که هیچ کدام واقعیت و اصل نیست یا بازتاب حیوانی درون انسان می‌باشد که در حین سرعت ایستاده است.

نمایشگاهی گسترده که بیش از 80 اثر از تریسی امین را شامل می‌شود، و در موزه‌ی لئوپولد وین برپاست، اتصالاتی برقرار می‌کند مابین هنرمند منسوب به گروه «نسل YBA»؛ تریسی امین ملقب به مزاحم با کار اگون شیله.

جامعه­ شناسی هنر به عنوان حوزه تخصصی در دانشگاه­های ایران، نوپا است. با این حال در سال­های اخیر تعداد قابل توجهی از پایان­ نامه­ های رشته‌های هنر و علوم اجتماعی، رویکرد جامعه­ شناسی هنر را دنبال کرده­ اند. این مساله، از یک سو نشان دهنده علاقه جامعه دانشگاهی به این گرایش نوپا، و از سوی دیگر ضرورت پرداختن به هنر از منظر جامعه ­شناختی است. در راستای همین ضرورت و نیز جایگاه خاص جامعه شناسی هنر بوده است که معاونت پژوهشی و آموزشی خانه هنرمندان ایران همواره توجه خاصی به این حوزه داشته است. این معاونت علاوه بر برگزاری سلسله نشست های ماهانه جامعه شناسی هنر، در خردادماه سال 1391 به برگزاری دومین همایش جامعه شناسی هنر ایران با دبیر علمی دکتر اعظم راودراد مبادرت نمود. همایش مذکور قدم مهمی در بومی سازی دانش جامعه شناسی هنر در ایران بوده است و کتاب مجموعه مقالات این همایش از مهمترین منابع این حوزه در ایران می باشد. اما با توجه به اینکه در همایش مذکور بسیاری از موضوعات مطرح نشد و اهمیت پرداختن به جامعه شناسی هنر همچنان احساس می شود، معاونت آموزشی و پژوهشی خانه هنرمندان ایران سومین همایش جامعه شناسی هنر ایران را در تاریخ یکشنبه 30 فروردین از ساعت 16 تا 20 برگزار خواهد کرد تا قدمی دیگر در ترویج این حوزه مهم از دانش جامعه شناسی در ایران باشد. لازم به ذکر است دکتر مجید سرسنگی، مدیر عامل خانه هنرمندان ایران، دکتر مسعود کوثری، دبیر علمی همایش، دکتر اعظم راود راد، دکتر محمد رضا مریدی، دکتر پرویز اجلالی، دکتر رضا صمیم، رامتین شهبازی، و بنیامین انصاری نسب در این همایش سخنرانی خواهند داشت.

علاقمندان برای حضور در این همایش می تواند در تاریخ یکشنبه 30 فروردین رأس ساعت 16 به سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران مراجعه نمایند.

جنگ داخلی

تنها نيستم
ديگرى هم درون من زندگى مي كند؛ با صبوري تمام
سال ها كمين مي كند، شايد با خود از در آشتى درآيم
آنگاه به يكباره زوزه مي كشد...نعره مي زند ...
نفسم را به شماره مى اندازد
دنيايمان را تنگ مي كند و آسمان را سياه
از غبار جنگ
آرام آرام تسليم حضور ش مي شوم
و او ...
آرام مي گيرد.

مریم آقایی

Civil War
I am not alone. another lives inside me, patiently
lays in ambush, hoping I would reconcile with myself
then, starts to howl... roars 
makes me breathless
our world becomes suffocating, the sky darkens
of the dust of war
 slowly, slowly, I succumb to her presence

گالری شماره شش شما را به بازدید از نمایشگاه مریم آقایی دعوت می کند.

افتتاحیه: جمعه 4 اردیبهشت ساعت 5 تا 9 عصر.
بازدید تا جمعه 11 اردیبهشت ادامه دارد.
ساعت بازدید در روزهای دیگر 4 تا 8 عصر.
گالری پنجشنبه ها و ایام تعطیلات رسمی بسته است.

No.6 Gallery invites you to visit the conceptual Art Exhibition of Maryam Aghaee Titled  Civil War

Opening: Friday 24th April 2015 5 to 9 p.m
The show continues until 1th May 2015
Visiting hours in other days 4 to 8 p.m
The Gallery is closed on Thursdays and Holidays

کمال تبریزی، کارگردانی است که به حرکت ظریف پیرامون خطوط قرمز، بهره بردن از موضوعات ملتهب، طنازی و نگاه هجوآلود به مسائل جدی و حساسیت برانگیز اجتماعی در آثارش شهره است. اما در آخرین فیلم‌اش، نمی‌توان نشانی از بازیگوشی‌های محتوایی و ساختاری او را یافت. تبریزی، برای تصویرسازی معضلات محیط زیست و دعوت از مردم برای بهره‌گیری از انرژی‌های پاک، ژانر کمدی رمانتیک را انتخاب کرده و با پرده‌برداری از عشقی پاک و بی‌آلایش و در عین حال تکراری و نخ نما(عشق استاد و شاگردی)، در همان ابتدای فیلم، فضای فیلم‌اش را بر مخاطب آشکار می‌سازد. عشقی که نویسندگان فیلمنامه، برای نحوه شکل‌گیری اولیه و نمایش جرقه‌های آن تلاشی نکرده‌اند و خبری از زمینه‌سازی و یا کاشت و برداشت دراماتیک برای باورپذیرکردن این عشق نافذ و بی‌پایان نیست. در طول فیلم، نکات آموزنده در باب محیط زیست، از زبان شیرین(دانشجو) و استاد رازیانی بیان می‌شود که این موضوع، در برخی از نماها(خصوصا سخنرانی‌های استاد در کویر)، جایگاه یک فیلم سینمایی را به بیانیه‌ها و شعارهای تلویزیونی و کلیپ‌های تبلیغاتی محیط زیست تنزل می‌دهد.