برای بررسی تاریخ سینمای ایران و موج متفاوتی که در دهه 40 ایجاد کرد، باید به سراغ ریشه های شکل گیری این نوع تفکر رفت و سراغ سینماگران و مراکزی را جست که راهی متفاوت را در میان تولیدات نازل سینمای پیش از انقلاب برگزیدند. «بهمن فرمان آرا» به دلیل نقشی که در تولید آثار متفاوت سینمای ایران در زمان حضور در «شرکت گسترش صنایع سینمای ایران» ایفا کرد و به دلیل ارتباط نزدیکی که با کارگزاران سینمای متفاوت ایران داشت، می تواند انتخاب مناسبی جهت مرور سینمایی باشد که مهم ترین عنوان برآمده از آن، «موج نو سینمای ایران» بود.

مارتین اسکورسیزی فیلمی کوتاه درباره تجربه زندگی در قرنطینه در نیویورک را در دوران بحران کرونا، برای بی‌بی‌سی ساخت.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر به نقل از ورایتی، مارتین اسکورسیزی در فیلمی کوتاه که امروز (پنج شنبه) در بی‌بی‌سی ۲ روی آنتن می‌رود، تجربه زندگی‌اش در دوران قرنطینه را نشان داده است.

یکی از محبوب‌ترین سریال‌های شبکه HBO برای یک فصل دیگر تمدید شد.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر به نقل از ایندی وایر، در حالی که فردا دوشنبه (۴ ماه می) قسمت نهایی از فصل دوم سریال «دوست نابعه من» در شبکه اچ‌بی‌او روی آنتن می‌رود، این شبکه دستور ساخت فصل سوم آن را هم داد.

کمپانی تئاتر «کامراشپیله» مونیخ از طریق سایت خود فیلم تئاتر «سالگشتگی» امیررضا کوهستانی را به صورت رایگان و به مدت ۲۴ ساعت، نمایش می‌دهد.

به گزارش خبرنگار مهر، کمپانی تئاتر «کامراشپیله» مونیخ در کشور آلمان برای شرایط کرونایی موجود، فیلم اجرای تئاتر کارگردان‌های مطرح و معتبر جهان را به مدت ۲۴ ساعت و به صورت رایگان از طریق سایت خود برای مخاطبان و علاقه مندان تئاتر در سراسر جهان پخش می‌کند.

با وجود این‌که سال‌های سال است حداقل از سوی زنان پژوهشگر مطالعات مختلفی در حوزه جنسیت و مولفه‌های گوناگون انجام می‌شود، هم‌چنان باز هم تصویر مخدوش و ناکارآمدی اغلب در سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی از زنان جامعه مشاهده می‌کنیم. سازندگان اغلب این فیلم‌ها با این گرایش که نگاه جنسیتی و مردسالار در جامعه حاکم است و قابل کتمان نیست از این مسئله و تصویر وحشتناکی که از زن ارائه می‌دهند فرار رو به جلو خواهند کرد؛ اما متاسفانه خود تصویرگر ظواهر و عواطف آشفته، مستلزم تکیه به جنس مرد و ناپایداری شخصیت زن هستند. نمونه بارز آن سریال «دل» ساخته منوچهر هادی است که در زیر می‌خواهیم تصویری که از زنان در این سریال بازنمایی شده را مورد بررسی قرار دهیم.

«خروج»؛ تازه‌ترین ساخته‌ی ابراهیم حاتمی‌کیا آن‌چنان که از نامش برمی‌آید، انتظار ساخت اثری معترضانه را در دل مخاطبش فراهم ساخت، اما حاصل سکون است و فیلمسازی که برخلاف توانایی در بیان اعتراضات به شکل شفاهی، نتوانست با زبان سینما در قالب درامی جاده ای دیدگاهش را نسبت به ساختار سلطه‌گر قدرت ‌و در اینجا دولت‌ فریاد بزند.

درست است ژان لوک گدار خود را از اجتماع دور کرده، اما بعید به نظر می‌رسد او اجتماع را از طریق مشاهداتش در صفحات مجازی رصد نکرده باشد.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، در صورتی که برخی رسانه‌ها حرکت گدار را عجیب قلمداد کردند، اما شاید یادشان رفته او یکی از قالب شکن‌ترین افراد تاریخ سینماست. گدار نه تنها از فرم و روایت سینمایی آشنایی زدایی کرد، بلکه چالش او رفته رفته آشنایی زدایی از زبان ارتباطی در سینما شد. گدار فیلمسازی است که ظرف‌های مختلف یک رسانه را امتحان کرده و برای این‌که باز هم یادآوری شود هم فیلم سه بعدی ساخت و هم در جشنواره کن به صورت غیر حضوری و از طریق نرم افزار فیس تایم سخن گفت.

این فیلمساز بزرگ ۸۹ ساله فرانسوی اواخر هفته پیش در لایو صفحه رسمی دانشگاه لوزان در کنار لیونل بایر رییس بخش سینمای دانشگاه هنر و طراحی همین دانشگاه حاضر شد و گفت‌وگوی جذابی را رقم زدند.

این ۲ نفر همراه فابریس آرانیو یکی از همکاران قدیمی‌شان همگی در خانه گدار جمع بودند. در این گردهمایی بایر و آرانیو ماسک به صورت داشتند و این باعث شد گدار بگوید آن‌ها شبیه چهره‌های نقاشی‌های جیمز انسور نقاش بلژیکی شده‌اند.

مکالمه طولانی و متنوع آن‌ها ۹۰ دقیقه به طول انجامید و تقریباً ۴ هزار نفر در هر لحظه داشتند آن را زنده تماشا می‌کردند. در حالیکه بیشتر کامنت‌ها حاکی از تشکر به خاطر این فرصت نادر برای دسترسی به یکی از چهره‌های افسانه‌ای سینما بود، خود مکالمه هم درست به اندازه هر یک از آثار اخیر گدار هیجان‌انگیز و پیچیده پیش رفت.

گدار ویروسی که بحران سلامت جهانی این روزها را به وجود آورده با گسترش اطلاعات مقایسه کرد و در توضیح گفت که ویروس نوعی ارتباط است و نیازمند فرد دیگری است. وقتی شما هم در رسانه‌های اجتماعی پیغامی می‌فرستید، نیازمند فرد دیگری هستید تا بتوانید وارد خانه او بشوید.

ایده بازگشت در ارتباطات به زودی او را به موضوع زبان رساند که یکی از تم‌های موضوعی محبوب این کارگردان در فیلم «خداحافظی با زبان» است. از نظر گدار، زبان «ترکیبی از سخن تصاویر» است و او از این نکته ناراحت است که در سخن خبرنگاران و سیاستمداران، کمبود تصاویر دیده می‌شود.

استفاده از زبان همیشه موضوعی جالب برای این کارگردان بوده که می‌گوید وقتی حدود ۱۵ سال داشت حدود یک تا ۲ سال دست از سخن گفتن برداشت و این امر خیلی هم باعث ترسیدن خانواده‌اش شد. او این کار را بعد از این کرد که «تحقیقات درباره طبیعت و عملکردهای زبان» اثر برایس پارین را خواند اما خوشبختانه صحبت نکردن او خیلی طولانی دوام نیاورد و او از آن به بعد سعی کرد از زبان نویسندگان خوب استفاده کند که هدفش بیان چیزی فراتر از سخنان رایج است.

موضوعی که چند بار در مکالمه این سه نفر مطرح شد رد کردن ایده زبان و کلمات به عنوان کپی واقعیت و همچنین علاقه نسبت به حرکت به سمت الفبای تصویری بود که بیشتر شبیه به نقاشی خواهد بود. گدار گفت: «من دیگر آن قدر به بیان باور ندارم، به نظرم مشکل اصلی الفبا است. حرف‌های بسیاری وجود دارد، باید خیلی از آن‌ها را حذف کنیم و به سمت چیز دیگری حرکت کنیم که کاری است که نقاش‌ها همیشه انجام داده‌اند.»

این کارگردان همچنین درباره سینما گفت: سینما به ما اجازه می‌دهد کمی انعطاف‌پذیرتر باشیم و اجازه ترکیب کردن رویکردهای علمی و هنری با هم را می‌دهد. در دوران موج نو فکر می‌کردم که سینما را باید در دانشکده آموخت. اما حالا می‌خواهم بگویم که به جایش شروع به فیلم ساختن کنید.

او گفت خوشحال است که توانست سینما را به عنوان «آنتی‌بیوتیکی برای کلمات» کشف کند.

گدار درباره‌ی فیلم دیدن هم خاطراتی گفت: «من با ریوت و تروفو درباره‌ی زندگی شخصی‌مان حرف نمی‌زدم. در عوض با هم زیاد سینما می‌رفتیم. ریوت می‌توانست یک فیلم را تا پنج‌بار هم ببیند اما من در یک روز پنج فیلم می‌دیدم. در حقیقت ما دو رویکرد متفاوت در فیلم‌بینی داشتیم.»

در نهایت، گدار همچنین درباره پروژه بعدی خود صحبت کرد که با توجه به تمام مدادها و قطعه‌های کاغذی که در سراسر اتاق نشیمن او دیده می‌شد، به نظر می‌رسید در مرحله پیشرفته‌ای باشد. فیلم جدید او که به گفته خودش «تصور می‌کند «ملکه سبا از اپرای باستیل» باشد شامل موسیقی‌های معروفی از آهنگسازان قدیمی از جمله «بیزه» می‌شود و در عین حال از موسیقی ساخته شده برای خود فیلم هم استفاده می‌کند. این کاری است که کارگردان سال‌هاست انجام نداده بود.

زمانی که تهیه کننده و سرمایه گزار تازه ترین فیلم ابراهیم حاتمی کیا از اکران اینترنتی اثرشان در شرایط قرنطینه سخن گفتند، از حرکت آن‌ها استقبال و چند فیلم دیگر به دنبال آن آمادگی خود را اعلام کردند، اما ماجرا آن طور که می‌خواستند پیش نرفت و خیلی زود با تبعاتش روبه‌رو شدند.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، نسخه قاچاق «خروج» آن هم با کیفیت خوب در دسترس همگان قرار گرفته و شاید بعید نباشد چندی دیگر از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شود. با وجود علم بر این مسئله که حق کپی رایت در ایران به هیچ وجه جدی گرفته نمی‌شود، تهیه کننده و سرمایه گزار فیلم اقدام به عمل عجیبی کردند. اگر تا پیش از این از حرکت جالب و نو فیلم «خروج» یاد می‌شد بی‌شک نامش بعدها با یک فرصت سوزی بزرگ یاد خواهد شد.

نکته جالب اینکه سید محمدمهدی طباطبایی نژاد دبیرکل ستاد صیانت و مبارزه با تکثیر و عرضه غیرمجاز آثار سینمایی و سمعی و بصری ساعتی پیش این مسئله را قابل پیش بینی خواند و از لزوم فرهنگ سازی سخن گفت. این مشخص است دوستان نه تنها اشتباه بزرگ را نپذیرفتند بلکه معتقدند حتی اگر روی نتفلیکس هم عرض می‌شد با همین مسئله مواجه می‌شدند.

جالب است بدانید نتفلیکس خودش فیلم را در عرضه قرار می‌دهد و نیاز به قاچاق آن در کشورهایی که دسترسی دارند نیست. شخص با خرید حق اشتراک نتفلیکس فیلم‌هایی که روی پرده سینما -با سرمایه‌گزاری نتفلیکس هستند- را نیز می‌تواند مشاهده کند. قوانین سفت و سخت کپی رایت سال‌هاست در کشورهای مختلف اجرا می‌شود و چنان‌چه سایتی بدون خرید حق کپی رایت اقدام به بارگذاری اثر کند با برخورد شدیدی روبه‌رو می‌شود.

زمانی که خود vodهای داخلی و حتی صدا و سیما حق کپی رایت آثار کشورهای دیگر را رعایت نمی کنند به هیچ وجه نباید انتظار فرهنگ سازی و رعایت از سوی دیگران داشته باشند. فراموش نکرده‌ایم فیلم جوکر -و امثال ان- با کیفیت نامطلوب بر روی vodها قرار گرفت.