سینما، فرزندِ حلال‌زاده مدرنیته و سیرِ تاریخی‌اش است. تاریخی که با یک جهان‌بینی سکولار و مرکزانگاریِ انسان و عقل‌اش، از یک سو پیشرفت علمی و درنتیجه تکنولوژیک را سبب شده است، و از سوی دیگر، آن تاریخی را که از بیانِ کلمه‌گرا (زبانی)، به بیانِ تصویری میل کرده است. همچنین می‌شود از ویژگی دیگر چنین تاریخی سخن گفت و آن حضور و نمودِ فزاینده سیلان و تحرک است؛ نه فقط حرکت و شتابِ آشکارِ ماشین‌ها و اتوموبیل‌ها، که بی‌قراری و بی‌خانمانی خودِ آدمی و ذهن‌اش نیز؛ آن پدیده‌ای که در قالب مفاهیمی چون «هویت سیال» و «پراکندگی» از آن یاد می‌شود. می‌توان گفت که سینما، برایند این نیروهای تاریخی است؛ اومانیسم، تکنولوژی، تصویر و سیالیّت.

طبق یک قانون نانوشته امسال نیز یک فیلم از وودی آلن، فیلمساز مطرح آمریکایی، شصت‌ونهمین دوره جشنواره کن را افتتاح خواهد کرد. «کافه سوسایتی» نام فیلم جدید آلن است. 

دیوان عالی آمریکا رای داد تابلوی معروف کافه شب ونسان ون گوگ در تملک مالک فعلی آن یعنی دانشگاه ییل باقی بماند. این تابلو که یکی از شاهکارهای نقاش هلندی به شمار می‌رود در سال ۱۸۸۸ در شهر آرل در جنول فرانسه کشیده شده است.

طبق شنیده ها عباس کیارستمی امروز از بیمارستانی که در آن بستری بوده، مرخص شده است. 

جشنواره فیلم تریبکا در نیویورک مستند جنجالی در مورد واکسن را از جدول نمایش خود خارج کرد.

بنیاد آرت شر ال ای به مناسبت روز جهانی زن، فیلم هنری «رویای گل های کاغذی» - اثر مشترکی از دو هنرمند زن، لیلا جارمن، فیلمسازایرانی - آمریکایی و چلسی بیوت، هنرمند هنرهای تجسمی و عروسکی ساکن لس آنجلس را به نمایش گذاشت.

هریسون فورد، ستاره ۷۴ ساله هالیوود گفته است فقط به این دلیل که کارگردانی فیلم جدید ایندیانا جونز را اسپیلبرگ برعهده دارد، قبول کرده بار دیگر در این مجموعه نقش آفرینی کند. او به خبرنگار بی‌بی‌سی گفته است: همیشه فکرش را می‌کردم که در قسمت دیگری بازی کنم، اما فقط به شرط آنکه کارگردانش استیون (اسپیلبرگ) باشد.

در میان نام های مختلف و وجوه تسمیه ای که برای قرن بیستم در نظر گرفته اند، یکی از مهم ترین نام ها قرن بحران در بازنمائی است. در واقع این شکاف میان معنای انضمامی یک فاکت و بازتاب واقعیت عینی آن تبدیل به بحرانی می شود که بنا بر سنت فکری، بیش از همه طیف گسترده و متنوع زیبایی شناسی چپ گرا را تحت تاثیر قرار می دهد.دلیل این امر مساله زیربنا و روبنا یا شیوه تولید و شکل‌های اجتماعی گسترده منتج‌شده از آن است که همواره به مساله عینیت و بازنمائی گره می خورد. مهم ترین تاثیرات این منازعات را می توان پررنگ شدن نقش روبنا در زیباشناسی مارکسیستی و چرخش از حوزه دلالت به زیبایی شناسی و سیاست نامید.