پس از ساخت فیلم‌های گروتسکی چون دندان نیش، آلپ و لابستر به نظر می رسد که یورگیوس لانتیموس همانند وس اندرسون در دوران معاصر بدل به یک سینماگر مولف شده است. به واقع شما می توانید بدون پیش آگاهی و صرفاً با دیدن چند پلان از یکی از فیلم‌های لانتیموس حدس بزنید که با اثر کدامیک از فیلمسازان جذاب معاصر سر و کار دارید. لانتیموس اکنون در چنین جایگاهی قرار دارد. او امسال با «کشتن گوزن مقدس» در بخش اصلی جشنواره‌ی کن حضور دارد. فیلمی که تا بدین جای جشنواره یکی از بهترین فیلم‌های اکران شده در بخش اصلی قلمداد می‌شود.

پاریس، فرانسه: اغلب کارهای استفن کِرتِن(متولد ۱۹۶۳) ساختمان‌هایی تک افتاده را در میان باغ‌های به دقت طراحی شده و یا طبیعت وحشی نمایش می‌دهند و نگاه ما را به سمت آن هدایت می‌کنند.

میشائیل هانکه زندگی یک خانواده بورژوا در کاله، شهر اردوگاه معروف پناهجویان را به‌نمایش می‌گذارد و کورنل موندروتسو مجارستانی داستان یک پناهجو را دست‌مایه فیلمی تخیلی ـ اجتماعی خود کرده است.

یک تابلوی بدون نام از ژان میشل باسکیت، هنرمند آمریکایی روز پنجشنبه 18 می 2017 (28 اردیبهشت 1396) با ثبت رکوردی جدید به قیمت ۱۱۰ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار در نیویورک به فروش رسید.

مارک مادرزبا(متولد ۱۹۵۰) به عنوان یک آهنگساز پرکار، نوازنده و متفکر، حتی پیش از شروع به کار گروه موسیقیِ پست پانک DEVO در سال ۱۹۷۳ به خلق آثار تجسمی مشغول بوده است. اکنون گالری گِرِی آرت میزبان اولین نمایشگاه جامع این هنرمند خلاق و جامع الاطراف با عنوان «نزدیک بینی» است. او که برای ساخت موسیقی متن فیلم‌های وس اندرسن و برنامه‌ی کودک تلویزیونی «خانه‌ی بازی پی وی» شهرت دارد، آزادانه در هنرهای بصری، موسیقی، فیلم و تلویزیون به تجربه‌گری پرداخته است. وی با ترکیب ماهرانه‌ی عناصری منشعب از فرهنگ مصرف‌گرا با مصنوعات دست ساز، پژوهشی غنی از رابطه‌ی میان فن‌آوری و فردیت در یک جامعه‌ی سرمایه‌داری معاصر ارائه می‌دهد.

هجويه متهورانه سوررئال «مربع» يك موزه هنرهاي معاصر را به قلب رويدادهای عجيب و خارج از عادت جی جی بالاردی تبديل می‌كند. آنجا محلی است كه قصور فردی مهم تمام يك جامعه را طي يك فروپاشی عصبی جنبنده آلوده می‌كند. «مربع» به اندازه ساخته قبلی كارگردانش، «فورس ماژور» شفافيتی سلاح‌گونه ندارد. اما هدفش انداختن فك‌های تماشاگران متعجب به زمين است كه در آن موفق هم می‌شود. اوستلاند شايد در ساخت اين فيلم تحت تاثير روی اندرسون يا شايد لارس فون ترير بوده است. قطره‌ای از بونوئل هم اينجا وجود دارد؛ اما امضای شخصي اوستلاند واضح است: سينما در اوج مهارت.

در هر صورت اوستلاند در «مربع» نُرم یک جامعه‌ی مدرن را می‌گیرد و آن را پس از برافروخته کردن و خطرناک جلوه دادن پس می‌دهد. یقیناً او این بار جامعه‌ی آماری خود را به نسبت ساخته‌ی بحث برانگیز قبلی‌اش؛ «فورس ماژور» بسیط تر کرده است. اگر در «فورس ماژور» این روابط یک زوج طبقه متوسطی به زیر دستگاه اکس-ری فیلمساز برده شد در این یکی کل جامعه‌ی مترقی سوئد-چه بومی و چه غیربومی، چه تبعه و چه پناهنده- مسئله‌ساز است.

یکی از موهبت‌های تاد هاینز توانایی او در انتقال بیننده به دوره‌های مختلفی از گذشته است، در حالی که وقایع را طوری به تصویر در می‌آورد که گویی در لحظه درستی پیش روی شما وجود دارند. تصویر لس آنجلس در دهة 1940 در میلدرد پیرس، دهة 1950 نیویورک در کارول یا لندن 1970 در فیلم مخملی گویای این امر است. هاینز اطمینان حاصل پیدا می‌کند که شخصیت فیلم‌هایش به جای یک لباس معمول یا لباس بد هالووینی، در آن دوره منتخب ساکن شوند. شما بندرت این احساس را دارید که در حال تماشای یک تیم تولید هالیوودی در بازسازی دوره‌ای از کتاب درسی هستید که در فیلم هاینز بازتاب داشته باشد. به طور موثر، هاینز و همکاران سینمایی‌اش در آخرین تلاش‌شان یعنی «شگفت زده» این بار نتوانسته‌اند کار ویژه‌ای انجام دهند. فیلمی که در هفتادمین دوره جشنواره فیلم کن اکران شد.

برادرم خسرو به عنوان فیلم اول یک کارگردان، قطعا تجربه خوبی است و دیدن آن را می‌توان توصیه کرد؛ اما آنچه مخاطب را ممکن است اذیت کند. ایده¬های رو و طبق یک چارچوب تئوری و در نهایت خط کشی‌های نگاه پشت فیلم است. خط کشی که در دو وضعیت فیلم مدام در حال نتیجه‌گیری است و این مشکل بزرگی است که سینمای ایران درگیر آن است.