رولینگ استون: فیلم جدید نولان احتمالاً بهترین اثر ژانر جنگ است. اثر جدید نولان، از فریم ابتدایی تا سکانس نهایی، روایتی باشکوه و به یاد ماندنی از نبردی تاریخی است. کریستوفر نولان از جمله کارگردان هایی است که با تکیه بر نبوغ و توانایی خود اطرافیانش توانسته اند تعدادی از ماندگار ترین فیلم های تاریخ سینما را به جامعه ی هنری پیشکش نمایند. نولان بعد از ساخت اثری به نام «میان ستاره‌ای» که به عقیده‌ی بسیاری از منتقدین یکی از فاخرترین فیلم های ژانر علمی-تخیلی است، به سراغ ژانر جنگی رفت و این بار دست روی نبردی تاریخی به نام «دانکرک» گذاشت. بحث ها در رابطه با نولان و سینمایش بسیار است. عده ای او را یک کارگردان نابغه و با استعداد می دانند و عده ای نیز فیلم هایش را صرفاً به سینمای پاپکورنی و تفننی ربط می دهند؛ ولی سوالی که پیش می آید این است که اگر نولان نتواند جنگ جهانی را این چنین به تصویر بکشد در عصر حاضر چه کسی قادر به انجام چنین امری است؟ نولان برای ساخت این فیلم تا جایی که امکان داشته از فناوری IMAX استفاده کرده است. این فناوری به کارگردان این امکان را می دهد که واضح ترین و واقعی ترین تصاویر را ضبط و ثبت نماید و در زمینه ی کیفیت تقریباً می توان گفت که IMAX یکی از استاندارد ترین فرمت های فیلم سازی به حساب می آید. نولان داستان فیلم خود را از سه زاویه ی زمین، هوا و دریا روایت نموده است. وی بر خلاف آثار گذشته ی خود در دانکرک تا جایی که امکان داشته از گنجاندن دیالوگ صرف نظر کرده است و صرفاً مستندی نفس گیر از آن چه در ساحل دانکرک رخ داده است را به نمایش گذاشته و قضاوت را بر عهده ی مخاطبان گذاشته است. با توجه به این که تنها چند روز از اکران فیلم می گذرد، بسیاری از منتقدین فیلمنامه‌ی اثر مذکور را یکی از جدی ترین نامزد های کسب اسکار سال جاری قلمداد نموده اند.

کریستوفر نولان حامی پر و پا قرص سینمای سنتی با انتقاد از نحوه پخش فیلم‌های سینمایی توسط «نتفلیکس»، سیاست‌های این کمپانی قدرتمند را «ابلهانه» خواند. درام جنگی «دانکرک» جدیدترین ساخته نولان در حالی از امروز با دو فرمت 35 میلی‌متری و 70 میلی‌متری در سینماهای دنیا اکران می‌شود که این فیلمساز 46 در مصاحبه اخیرش به شیوه پخش آنلاین فیلم‌ها شدیدا حمله کرده است.

شهریار صیقلانی خواننده، نوازنده و آهنگساز در نمایش «بانویی از اسلو» به کارگردانی مشترک مجید رحیمی جعفری و علی اتحاد به روی صحنه می‌رود.

آرامگاه سالوادور دالی، نقاش سورئالیست برجسته با حکم دادگاه شکافته شده تا با تهیه نمونه دی‌ان‌ای از بقایای این هنرمند اسپانیایی به ادعای زنی که خود را دختر او خوانده رسیدگی شود.

دو تن از بازیگران جاودانه هالیوود، «جین فاندا» و «رابرت ردفورد» در هفتاد و چهارمین جشنواره فیلم ونیز دریافت کننده جایزه شیر طلایی «یک عمر دستاورد» خواهند بود.

«پارتنون ساخته شده از کتاب» کار اصلی نمایشگاه داکومنتای امسال خواهد بود؛ این کار شبیه معبد بزرگی است که شکوهمندانه در آکروپلیس آتن برپای ایستاده است. اما این پارتنونِ بدلی در مرکز آلمان از مرمر ساخته نشده، بلکه از کتاب‌هایی شکل گرفته که روزگاری ممنوع بوده‌اند یا هنوز هم ممنوع هستند.

1. هنر مدرن، هنر تجزیه یا بهتر هنر سلاخی است. سلاخی پیکره‌ی ارگانیک جهان و سرهم‌بندی مجدد تکه‌پاره‌های آن. این تنها شانس برای تصویر کردن مفاهیمی است که خارج از نظم ارگانیک جهان قرار دارند و تنها وصله‌هایی برای توضیح آن هستند. به حرکت، سرعت، انقباض، سقوط و به بی‌نهایت‌های انتزاعی دیگر فکر کنید. چگونه می‌توان آن‌ها را از اسارت فیگور بیرون آورد؟ چگونه می‌توان دویدن را از قید دونده بیرون آورد؟ و پرواز را از قید پرنده؟ انقلاب پیکاسو، نشان داد که باید همه‌چیز را از ریخت انداخت. فضا، فیگور و زاویه‌ی دید و از این طریق ساطور هنر مدرن، به جان گوشت لخم جهان افتاد. فضا از قید ابعاد و احجام ابدی بیرون آمد و فیگورها به ساده‌ترین خصوصیاتشان تجزیه شدند. دوشان، بمب بعدی بود که رسالتش انهدام ناقص فیگور بود. «مرد جوان غمگین در قطار» و «برهنه از پلکان پایین می‌آید» به ترتیب احساس و فضا را از فیگور جدا کرد. شاگال، سروینی، کوکوشکا، شیله و بعدها بیکن نیز رسالت خود را پیدا کردند. تعهد مومنانه به فروپاشاندن فیگور و الزامات ارگانیک آن با فضا.

گالری C/O برلین به تازگی نمایشگاهی از آثار اخیر عکاسی جوزف کودلکا برگزار کرده است. جوزف کودلکا از عکاسان تاثیرگذار و شناخته‌شده‌ای است که کارش را از قرنِ بیستم تا امروز ادامه داده است.