سال 2015 در حالی به اتمام رسید که تابلوی نقاشی «زنان الجزایری» پابلو پيکاسو با فروش صد و هفتاد و نه میلیون و چهارصد هزار دلاری، در حراج کریستیز، رکورد گران‌ترین اثر هنری جهان را شکست.

جنیفر لاورنس از آن دسته بازیگران جوان کمیاب –در هر دو دسته سینمای گیشه‌ای همچون مجموعه بازی‌های گرسنگی و حتی سینمای مهم و فصل جوایز- است که برای فیلم‌های کتاب بارقه امید و کلاهبرداری آمریکایی تحسین شده است. در جدیدترین فیلم‌اش جوی Joy که یک درام زندگی‌نامه‌ای است، او ممکن است هر دو گروه طرفداران را راضی کند.

بهزاد شیشه‌گران طراح، گرافیست و نقاش سرشناس، مجموعه آثار خود با عنوان «تهران در اغما» را در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده است.

نام پنج هنرمند ایرانی در فهرست ۵٠٠ هنرمند برتر سال ٢٠١۵ قرار گرفت. به گزارش آکادمی هنر و به نقل از سایت آرت پرایس هر سال ماه اکتبر، «آرت‌پرایس» -مهم‌ترین مرجع مارکت هنر جهان- در کنار «فیاک» – مؤسسه نمایشگاه‌های بین‌المللی پاریس- گزارشی را منتشر می‌کنند که معیاری مهم برای تحلیل و بررسی وضعیت هنر معاصر جهان، از دو بعد اقتصادی و هنری است. در فهرست امسال، فرهاد مشیری در رتبه ١٨١، شیرین نشاط در رتبه ٢۵۴، علی بنی‌صدر در رتبه ٢۵٧، رضا درخشانی در رتبه ٣٨۴ و رکنی حائری‌زاده در رتبه ۴١٣ قرار دارند. «آرت‌پرایس» به‌عنوان منتشرکننده این فهرست، نقشی راهبردی در ارائه بانک اطلاعات هنرمندان دنیا دارد. چیزی که اهمیت این فهرست را نشان می‌دهد این است که این ۵٠٠ هنرمند از بین بیش از ۵٠٠ هزار هنرمند فعال در سراسر جهان انتخاب شده‌اند. این مؤسسه اطلاعات موردنیاز برای این رتبه‌بندی را از طریق مؤسسات اصلی حراج، گالری‌های دنیا و مجموعه‌داران تهیه می‌کند. «آرت‌پرایس» با دسترسی به اطلاعات و تصاویر بیش از صد ‌میلیون اثر هنری از سال ١٧٠٠ میلادی به این سو به تحلیل‌های دقیق خود در عرصه هنر شهرت دارد. «تی‌یری‌ارمان»، رئیس این مؤسسه، درباره موقعیت هنرمندان ایرانی در گستره بین‌المللی می‌گوید: «از زمان برپایی حراج کریستیز در دوبی در سال ٢٠٠۶ و همچنین حراج‌های مؤسسه ساتبیز در دوحه، هنر خاورمیانه بیش‌ازپیش در معرض دید جهانیان قرار گرفته و دنیای هنر شاهد درخشش هنرمندان ایرانی و عرب بوده است. به نظر می‌رسد علاقه بین‌المللی به آثار هنرمندان خاورمیانه و خصوصا ایرانی‌ها و عرب‌ها رو به رشد است و این موضوع خیلی مهمی است؛ چون بسیاری از این هنرمندان در دهه‌های گذشته فرصت ارائه آثار خود در عرصه جهانی را نداشته‌اند. قطعا در آثار هنرمندان ایرانی، رگه‌هایی از کیفیت و عظمت است که این‌چنین موردتحسین و توجه منتقدان، کارشناسان، مجموعه‌داران و خریداران آمریکا، اروپا و سایر نقاط دنیا قرار گرفته است».

پس از کش‌وقوس‌های فراوان و از سر گذراندن ماجراهایی جنجالی که شاید معروف‌ترین‌شان قضیه‌ی لو رفتن فیلمنامه بود؛ سرانجام به لطف کاربلدیِ هکری دست‌ودلباز، چشمان‌مان به جمال هشت نفرت‌انگیزِ آقای تارانتینو روشن شد! البته در ارتباط با ماجراهای مذکور به‌راحتی می‌توانیم رویکردی بدبینانه اتخاذ کنیم و طبق تئوری توهم توطئه‌ای دایی‌جان‌ناپلئونی که معرف حضورتان هست، تمام حاشیه‌های ایجادشده برای هشت نفرت‌انگیز را ترفندهایی تبلیغاتی به‌منظور جلب توجهِ هرچه بیش‌تر به‌سوی فیلم به‌حساب بیاوریم! الله و اعلم!

کوئنتین تارانتینو یکی از شگفت انگیزترین فیلمسازان و یک اتفاق در عصر فیلمسازی به شمار می‌رود. در این سال‌ها او هواداران خود را به شکل عجیبی به وجد آورده و طوری برخورد کرده است که همواره جایگاه مخاطب و مولف مشخص نباشد زیرا تارانتینو خود را ابتدا یک فیلم‌بین (خوره فیلم) حرفه‌ای می‌داند. تمام آثار داستانی‌اش به سان یک دیالوگ بسیار بامزه برای دنیای عشاق سینماست. آخرین اثر (انحراف)ش هشت نفرت‎‌انگیز نشان می‌دهد که نه تنها کوئنتین طرفدار سینمای وسترن هست، بلکه طرفدار سبک قدیمی (رودشو) نیز محسوب می‌شود.

خلاصۀ داستان
ریوتا نونومیا و همسرش، زوج جوان و نسبتاً مرفهی هستند که پسربچۀ شش ساله‌شان، کیتا، در آستانۀ ورود به مدرسه و شروع تحصیل است. یکی از همین روزها خبردار می‌شوند که کیتا فرزند واقعی‌شان نیست؛ شش سال پیش پرستار بیمارستانی که کیتا در آن متولد شده، او را با ریوسی، فرزند خانوادۀ سایکی جابه‌جا کرده است. به این ترتیب هر دو زوجِ نونومیا و سایکی بر سر دو راهه‌ای قرار می‌گیرند که باید تصمیم بگیرند منوال قبلی را ادامه دهند یا شیوۀ دیگری انتخاب کنند. بنا بر توافق جمعی، قرار می‌شود برای مدتی جای دو پسربچه عوض شود. این در حالی است که خانوادۀ سایکی از نظر اقتصادی چندان مرفه نیستند و سبک زندگی‌شان تفاوت فاحشی با سبک زندگی خانوادۀ نونومیا دارد و درنتیجه یکی از مهم‌ترین چالش‌های کیتا و ریوسی، انطباق و پذیرفتن یک سبک زندگی سراسر تازه و ناآشناست. در پایان، هر دو خانواده به این نتیجه می‌رسند که به‌تر است پسربچه‌ها را به جای اول‌شان برگردانده و وضع سابق را ادامه دهند.

این فیلم داستان عملیات یک تیم امنیتی ضد مواد مخدر در مرز بین ایالات متحده و مکزیک است. فیلمی که در مکان های واقعی فیلمبرداری شده است و علاوه بر دارا بودن یک فیلمنامه‌ی تو در تو و جذاب، گروه بازیگران فوق العاده ای نیز دارد. دنیس ویلانووا کارگردان فیلم که از او قبل‌تر فیلم زندانیان و آتش سوزی را دیده‌ایم، در ساخته‌ی جدیدش سیکاریو اجازه ی تکان خوردن بینندگانش از مقابل پرده را بدان ها نمی دهد.