گری گلدمن فیلمنامه‌نویس کهنه‌کار آمریکایی مدعی شد که دیزنی با سرقت ایده او «زوتوپیا» را ساخته است.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر به نقل از ورایتی، گری گلدمن با ثبت شکایتی در دادگاه فدرال، شرکت والت دیزنی را به سرقت ایده خود و استفاده از آن برای ساخت انیمیشن موفق و پرفروش «زوتوپیا» متهم کرد.

ترنس مالیک که با شماری از بزرگ‌ترین ستاره‌های هالیوود نشست و برخاست دارد و می‌داند که جشنواره‌ای نیست که پذیرای او نباشد، تا امروز تا جایی که توانسته است از هر چیزی شبیه روزنامه‌نگاران و نشست‌های مطبوعاتی پرهیز کرده است. او دهه‌هاست که تن به یک گفت‌وگوی رسمی نداده و فقط در سال‌های اخیر به نشست‌های پرسش‌وپاسخ علاقه نشان داده است؛ و پاییز گذشته در سینماتکی در نیوجرسی حاضر شد تا درباره «سفر به ایتالیا»ی روبرتو روسلینی صحبت کند یا این‌که همین چند وقت پیش به سالن نمایش فیلمی در لس‌آنجلس رفت تا با ورنر هرتسوگ گپی بزند.

کارگردان موفق فیلم «لالالند» با نوشتن فیلمنامه فیلم جدیدش آن را امسال می‌سازد.

در فاصله‌ی آخرین سال‌های دهه ۱۹۶۰ و نخستین سال‌های دهه ۱۹۷۰، دامنه‌ی برخوردهای مبارزان اجتماعی با مراکز قدرت در ایالت متحده به قدری گسترش یافت که از زمان رکود اقتصادی بزرگ بی‌سابقه بود. موضع لیبرال جنبش حقوق مدنی جای خود را به موضع رادیکال‌تر «قدرت سیاه» داد. مخالفت با درگیری کشور در ویتنام افزایش پیدا کرد. مارتین لوترکینگ و رابرت اف. کندی ترور شدند؛ پلیس به تظاهرات گردهمایی حزب دموکراتیک در شیکاگو حمله کرد؛ رئیس‌جمهور نیکسون جنگ را گسترش داد. دانشگاه‌ها منفجر شدند؛ در سال ۱۹۷۰، 4۰۰ دانشگاه بسته شدند یا دست به اعتصاب زدند. عقب‌نشینی ایالات متحده از ویتنام در سال ۱۹۷۳ نمی‌توانست بر شکاف‌های عمیقی که جنگ به وجود آورده بود مرهم نهد. چپ جدید سقوط کرد؛ تا حدودی به خاطر مشاجرات درونی و تا حدودی هم به این دلیل که انگار به گلوله بستن دانشجویان در دانشگاه کنت در سال ۱۹۷۰ نشان داد هر گونه مبارزه‌ای بیهوده است. نیکسون با رأی اقشار متوسط جامعه که از لیبرال‌های ساحل شرقی، چپ جدید و «ضد فرهنگ» دلزده بودند، به قدرت رسید.

شاید یکی از جذاب ترین پروژه‌های سینمایی امسال فیلمی باشد که میشائیل هازاناسیوس فیلمساز فرانسوی برنده جایزه اسکار در مورد زندگی ژان لوک گدار ساخته است.

موزه ی هنر مدرن سان فرانسیسکو نخستین نمایشگاه عمده ی بررسی الهام ژرف ریچارد دیبنکورن از هانری ماتیس را افتتاح کرد. تقریبا چهل نقاشی و طراحی از ماتیس و دیبنکورن. این داستان ابهامی هنری است که کار دو نقاش را روشن تر می‌سازد و نشان می‌دهد چگونه تاثیر مزبور در طول زمان متحول شد.

«مدرسه فیلم برای یاد گرفتن جنبه ی تکنیکال خوب است اما شما را کارگردان نمی‌کند».