راجر ایبرت منتقد سرشناس آمریکایی در هفتاد سالگی بر اثر عوارض ناشی از سرطان تیروئید ساعاتی پیش (پنج‌شنبه 15 فروردین‌ماه) درگذشت.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، راجر ایبرت منتقد شیکاگو سان تایمز که نزدیک به نیم قرن در عرصه نقد فیلم فعالیت داشت، اولین منتقدی بود که توانست برنده جایزه پولیتزر (معتبرترین جایزه روزنامه‌نگاری در آمریکا) شود. ایبرت با ریویوهای دوست داشتنی خود توانست مخاطبان فراوانی را در سطح بین‌المللی بدست آورد و یکی از بهترین‌ها در عرصه ریویونویسی فیلم و حوزه ژورنالیست شناخته می‌شد.

«ویتسک»

برگرفته از نمایشنامه گئورگ بوشنر

نویسنده، کارگردان و طراح صحنه: رضا ثروتی

تهیه کنندگان: مجید رحیمی جعفری از (مجموعه هنری آکادمی هنر) و آرمان جعفری از (خانه هنرهای شهری)

بازیگران: مرتضی اسماعیل کاشی، پانته‎آ پناهی‎ها، بابک حمیدیان/شهرام حقیقت دوست، مهدی کوشکی، ماکان اشگواری، اصغر پیران، آرمین هایراپتیان/آریا مظلوم زاده و حمیدرضا الله بخش/رضا سجادی

ویتسک رضا ثروتی، تلاشی شگفت‌انگیز برای حجم‌زدایی از فضا و الغای عمق معمارانه است. تلاشی جهت فراروی از منطق ذاتی رسانه‌ی تئاتر و تلاشی برای برهم زدن رابطه‌ی متعارفی که نسبت میان دو ماده‌ی خام تئاتر، یعنی «بدن» و «فضا» را تعیین می‌کند. بدن منبع حرکت است و فضا امکانی جهت حضور و گسترش سه‌بعدی آن. در اجرای ویتسک، بدن، هم‌چنان همان منشا‌ مادی حرکت باقی می‌ماند، اما این فضاست که بحرانی می‌شود. بحرانی که نتیجه‌ی حذف قاطع یکی از مولفه‌های سازمان درونی فضا، یعنی عمق، است. نوعی جراحت عامدانه بر پیکره‌ی فضا که فضا را تا سرحدات یک سطح دو‌بعدی تقلیل می‌دهد؛ دست‌آورد فوری این بلندپروازی، همزمان به پاسخی آری‌گویانه برای این پرسش تبدیل می‌شود که آیا هنر می‌تواند، تهدیدی برای جایگاه باثبات بدیهی‌ترین موضوعات ادراک، هم‌چون فضا باشد؟ این تهدیدی است که اعتیاد حواس انسانی به یکپارچگی و ابدیت جهان واقعی را نشانه گرفته است و تلاش می‌کند تا نشان دهد که جهان واقعی تنها یکی از جهان‌های ممکن بی‌شماری است که به فعلیت رسیده و این بر عهده‌ی هنر است تا جهان‌های ممکن دیگر را آزاد کند. اهمیت نمایش ویتسک رضا ثروتی، در آزاد کردن یکی از این جهان‌های ممکن است. جهانی که یکی از بردارهای سه‌گانه‌ی فضایی‌اش را از دست داده است و حالا باید فضا را در منطقی نوین بازآرایی کند؛ منطق نمایش.

چند صباحی است گروهی از پژوهشگران و متخصصان تئاتر در زیرمجموعه‌ آکادمی هنر، زیر نظر محمد عقیلی و مجید رحیمی جعفری روی به تهیه و مدیریت در حوزه‌ نمایش آورده‌اند. اولین محصول این گروه در سال جاری به نام «ویتسک» به کارگردانی رضا ثروتی نه تنها مخاطبان را سر وجد آورد بلکه سه جایزه نیز از بخش بین‌الملل جشنواره تئاتر فجر کسب کرد. «ویتسک» پروژه‌ای است که هر کس با تماشای آن به مدیریت و تهیه در آن اذعان خواهد داشت. به مناسبت ورود این گروه و فعالیت‌های مختلف در هنر با مدیران آن گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که مشروح آن در ذیل آمده است:

برای شروع بحث دوست داریم برایمان توضیح دهید فضای تئاتر کشور را چگونه دیده‌اید که به حوزه تهیه کنندگی در آن روی آوردید؟

رحیمی جعفری: در هر مسئله‌ای علاقه حرف اول را می‌زند و بعد به حوزه مسائل قاعده‌مند و عقلانی در مدیریت هر رشته می‌رسیم. در اینجا خوب بنده دانشجوی دکتری تئاتر هستم و همواره سعی کردم مدیریت در هر رشته را با مسائلی پیش ببرم که نظم و قاعده‌مندی در آن حرف اول را بزند. من در کارشناسی مانند آقای عقیلی مهندسی خواندم و سعی کردم آنجایی که با بحث تهیه و تولید سر و کار دارم همه چیز را از چارچوب نظام‌مند ببینم و هر جا هم که قرار باشد کار خلاقه انجام دهم به موقعش از تخصص هنریم وام بگیرم. فضای تئاتر کشور هم در حال حاضر بسیار بهتر از سینماست. به عنوان یک پژوهشگر هنر به خصوص سینما می‌توانم به راحتی بگویم وضعیت سینما و فیلم‌های کشور ناامیدکننده است تنها تک فیلم‌ها هستند و سینما معنا ندارد، در صورتی که در فضای تئاتر هم سرمایه‌گذاری امنیت بهتری دارد هم مخاطب با محصول با کیفیت‌تری روبه‌رو می‌شود.

تام هوپر، کارگردان مطرح فیلم موزیکال بینوایان Les Misérables، قرار است به زودی ساخت فیلم جدید خود را با موضوع زندگی فردی مرکوریFreddie Mercury، ترانه‌سرا و خواننده گروه کوئین، آغاز کند.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، ساشا بارون کوهن، بازیگر جنجال‌برانگیز فیلم بورات Borat نیز در حال انجام مذاکره برای بازی در این فیلم در نقش فردی مرکوری است. گراهام کینگ یکی از تهیه کنندگان این فیلم می‌گوید کوهن قرار است قطعه‌هایی از آهنگ های گروه کوئین را در این فیلم بخواند.

فیلم Naked Lunch ساخته دیویدکراننبرگ بیشتر درباره‌ی فرایند ویلیام باروس در طول نوشتنِ  Naked Lunch است. فیلم بیشتر از این‌که به داستان شبیه باشد به نوعی چکیده زندگی باروس و گذشته‌اش به حساب می‌آید. در فیلم، ما تلاش باروس برای در‌گذشتن از رنج‌ها و معنا بخشیدن به زندگی‌اش را از خلالِ نوشتن می‌بینیم. او در مقدمه‌ای که برای ویرایش 1985 داستانِ «کوئیر» می‌نویسد به عذاب‌ها و بحران‌های روحی ِناشی از شلیک تصادفی به همسرش که منجر به مرگ همسرش «جُوان» در 1951 شد، اشاره می‌کند. باروس با حالتی اعتراف گونه سعی دارد ریشه‌ی بحران‌هایش را با نوشتن بیان کند. نوشتن برای باروس فرا رفتن از مرزهای خودآگاه و لمس ناحیه‎ای بین واقعیت و فانتزی است.

در ماه‎های گذشته اغلب رسانه‌های سینمایی با توجه به مشغله‌های زیاد استیون اسپیلبرگ به دنبال کارگردانی بودند که ممکن بود پارک ژوراسیک 4 jurassic park 4  را بسازد و بالاخره از نام این کارگردان رونمایی شد.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، کارگردان امنیت تضمین نشده است Safety Not Guaranteed، یعنی کالین ترورو کارگردانی این پروژه را بر عهده خواهد گرفت. استیون اسپیلبرگ کارگردان دو قسمت اول و دوم این مجموعه در سمت تهیه کننده با چهارمین قسمت آن همکاری خواهد داشت. وی می‌گوید قسمت تازه فیلم به صورت سه بعدی فیلم‌برداری خواهد شد.

فیلم گذشته past به كارگردانی اصغر فرهادی با حضور علی مصفا، طاهر رحیم و برانیس بژو در فرانسه ساخته شده و با پایان یافتن مراحل ساخت فیلم، این اثر هم‎زمان در ایران و جهان روی پرده می‌رود.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، روز گذشته علی سرتیپی مدیرعامل فیلمیران از پیگیری اکران فیلم گذشته جدیدترین فیلم اصغر فرهادی در ایران خبر داد. فیلمیران پخش تازه‎ترین اثر فیلمساز برنده اسکار ایرانی را خریداری کرده است و در انتظار پروانه نمایش برای اکران آن هستند.