اختصاصی

  • برندگان ونیز ۲۰۲۲ مشخص شدند، سهم پررنگ سینمای ایران در بخش های مختلف

    هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز شنبه شب با اعلام برندگان و مراسم اختتامیه به کار خود پایان داد. این جشنواره در ونیز ایتالیا از ۳۱ اوت تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲ برگزار شد. مستند همه زیبایی و خونریزی (All the beauty and the bloodshed) به کارگردانی لورا پویترس برنده شیر طلایی برای بهترین فیلم در هفتاد و نهمین دو...

نظر منتقدان به فیلم لاکی Lucky اولین فیلم جان کرول لینچ با بازی دیوید لینچ

هری دین استنتون در لاکی

اولین فیلم جان کرول لینچ بازیگر مکمل فیلم‌های خوبی چون فارگو، زودیاک، هوادار، جزیره شاتر و ... بسیار ستایش شد و جایزه لوکارنو سال گذشته را برد. فیلم در روتن تومیتوز 98 درصد نقد مثبت گرفته و منتقدان اروپایی به آن 79 از 100 داده‌اند. اولین فیلم کارول لینچ فقط به بازی فوق العاده هری دین استنتون و کارگردانی خوب او ختم نمی‌شود بلکه یک حضور عجیب در فیلم هست و آن هم دیوید لینچ بزرگ است.


دیوید لینچ در مقام بازیگر در این فیلم حضور دارد و فیلم اساسا به نوعی ادای دین به داستان رک خود لینچ هم به نظر می‌رسد که فیلم را دیدنی کرده است. سبک کانتری در موسیقی و ساخت خود فیلم از دیگر دیدنی‌های فیلم به شمار می‌رود. نظر برخی منتقدان را در مورد فیلم در زیر می‌خوانید:



کایل کانر منتقد پلی‌لیست (امتیاز 91 از 100): لاکی فیلمی کاملا ظریف برای استنتون است که توسط دیگران با بالاترین ظرفیت اجرا شده است. این از آن دست پرتره‌های تاریخ سینماست که برای ارج نهادن به بازیگری اختصاص داده می‌شوند.

 

جو لیدون منتقد ورایتی (امتیاز 90 از 100): هر چیزی از زندگی حرفه‌ای دین استنتون بگیرید تا زندگی شخصی‌اش لحظات شگفت‌انگیزی از او در لاکی ساخته است. یک فیلم فوق العاده در مورد هیچ چیز به طور خاص و هر چیزی که اهمیت دارد.

 

دیوید الریچ منتقد ایندی وایر (امتیاز 83 از 100): اولین فیلم کرول لینچ در مقام کارگردان، تار و پود قصه‌ای را در هم می‌پیچد که در عین به تصویر کشیدن تصویری از مرگ و میر پر از زندگی است.

 

ژانت کتسولیس منتقد نیویورک تایمز (امتیاز 80 از 100): مجموع انباشتگی مکان‌های اجرایی و چهره‌های آشنا، روزمرگی شهرهای کوچک، لوکیشن‌های پر از گرد و غبار سر انجام تصویری از کلیشه‌هایی می‌سازد که خود بسیار ارزشمند است.

 

راجر مور منتقد مووی نیشن (امتیاز 75 از 100): این یک نیروی جادویی برای استنتون است که به صورت هدفمندی با قدرت پیش می‌رود و به اندیشمندی آرام یک اجرای خداحافظی هدیه می‌دهد. یک پرده عاشقانه که می‌تواند ما را به یاد اجرای خوب او در پاریس، تکزاس اندازد.

 

 

درباره نویسنده :
نام نویسنده: تحریریه آکادمی هنر

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

مطالب مرتبط

تحلیل سینما

تحلیل تجسمی

پیشنهاد کتاب

باستان شناسی سینما