رویدادهای سینمای ایران

 به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، هیات داوران سودای سیمرغ متشکل از ابوالحسن داوودی، محمد داودی، مجتبی راعی، سید جمال ساداتیان، منوچهر شاهسواری، مهدی فخیم زاده و نیکی کریمی نامزدهای دریافت سیمرغ بلورین را در بخش های مختلف بدین شرح معرفی کردند: ادامه مطلب: نامزدهای دریافت سیمرغ سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر معرفی شدند اضافه کردن دیدگاه جدید

  تازه‌ترین اثر پرویز شهبازی، روایت‌گر سرگردانی دختر و پسری شهرستانی در تهران است، اما فیلم هم‌چون شخصیت‌ها، از پایه‌ریزی الگوی روایی متناسب خود عاجز و در گسترش آن سرگردان است. ادامه مطلب: یادداشتی بر «مالاریا» ساختۀ پرویز شهبازی / روایت سرگردانی یا سرگردانی روایی؟ اضافه کردن دیدگاه جدید

  استفاده از شخصیت محوری پیرمردی آلزایمری و جوانی دوقطبی در فیلم، برای فیلم سازان، بستر حاصلخیزی را فراهم می‌کند تا با مطالعه ی دقیق پیرامون ویژگی های این دسته از افراد ، درامی گیرا و حساب شده را خلق کند. اما کارگردانان این دو ایده که از دو نسل کاملا متفاوت سینمای ایران هستند ، از این موقعیت مناسب استفاده نکردند و با خلق کاراکترهایی دست و پا بسته ، خود را در دایره ی محدود تکیه بر توانایی های با

  دیروز به تماشای اثر بسیار خوب سعید روستایی با عنوان «ابد و یک روز» نشستم که از قضا فیلم صدرنشین فهرست نیز هست. داستان فیلم در چند روز روایت می شود. سمیه (با بازی پریناز ایزدیار) خواستگاری افغان دارد که می خواهد او را برای زندگی به کشور افغانستان ببرد. با وجود این‌که اغلب لحظات فیلم در خانه بسیار قدیمی این خانواده می‌گذرد فیلم همچنان پر از جزییات است و روستایی با میزانسن‌هایش لحظه‌ای را برای ک

ساختن فیلم با دغدغه‌های اجتماعی، در سینمای ایران سال‌هاست که رواج دارد و اکثر محصولات سالانه‌ی سینمای ایران داعیه واکاوی مسائل روز اجتماعی و بحران‌های جوانان را دارند. در این بین، تنها آثاری می‌توانند در ذهن مخاطب ثبت شوند که با قصه‌ای حساب شده و فیلم‌نامه‌ای با فراز و فرودهای دراماتیک، حرفی برای گفتن داشته باشند. فرهادی، با تکیه بر تم دروغ‌گویی و فروپاشی در طبقه متوسط، سهم خود را در این ژانر اد

نام نویسنده و کارگردان (محسن عبدالوهاب) کافی است تا پیشاپیش منتظر تماشای یک درام اجتماعی با رنگ‌وبویی متفاوت از سینمای بدنه باشیم. اما ملودرام خوش‌ساخت «به دنیا آمدن» که با محوریت یک خانوادۀ جوان شکل گرفته، علیرغم تمامی تلاش‌هایش در پرداخت جزئیات و داشتن چندین سکانس خیلی خوب، در نهایت موفق نمی‌شود ابعادی اجتماعی پیدا کند. ادامه مطلب: یادداشتی بر «به دنیا آمدن» ساختۀ محسن عبدالوهاب / همه چیز و

مصطفی کیایی با یک کمدی خوش ساخت به نام ضد گلوله کار خود را آغاز کرد و نوید یک فیلمنامه‌نویس موفق در سینمای ایران را داد. فیلم بعدی‌اش خط ویژه نشان داد او به راحتی می‌تواند معضلات اجتماعی را وارد یک تریلر مهیج کند و جزء معدود فیلمسازان قصه‌گویی باشد که می‌تواند در دل شهر قصه‌اش را تعریف کند. موفقیت خط ویژه که البته از نظر من فیلم مهیج اما متوسط به شمار می‌رود با یک فاجعه به نام عصر یخبندان همراه

دیگر باید پذیرفت که وقتی قرار است برای اولین بار به تماشای فیلم تازه‌ای از مانی حقیقی برویم، باید خود را برای هرگونه غافل‌گیری آماده کنیم. شاید از بین تمامی موتیف‌های مشترکی که می‌شود در سینمایش پیدا کرد، مهم‌ترین‌شان بازی با باورهای پیشینیِ مخاطب و ازجمله انتظارهایی باشد که از خودش وجود دارد. واقعاً کم‌تر کسی فکرش را می‌کرد پس از کابوس‌گونۀ دیوانه‌وار و فلسفیِ «پذیرایی ساده» (1390) با یک مستند‌