یک موزه برای نمایش دائمی هنر خیابانی در برلین

 

 

هنر خیابانی تنها روی دیوار ساختمان‌ها نیست که بینندگان را مبهوت می‌کند؛ در موزه‌ها هم چیزی از قدرت آنها کم نمی‌شود. نخستین موزه هنرهای خیابانی در برلین به محلی برای نمایش آثار این هنرمندان تبدیل شده است.

در ماه می ۲۰۱۶ کار ساخت موزه MUSEUM OF URBAN CONTEMPORARY ART در شهر برلین آغاز شد. برای این کار یک خانه مسکونی قدیمی را با تغییرات کارکردی به شکل موزه در آوردند. هنر خیابانی نه تنها در فضای درونی این خانه دیده می‌شود، بلکه کل این خانه به یک اثر هنری تبدیل شده است. بخشی از نمای این ساختمان قابل تعویض است و طرح‌های کشیده شده روی آن به موزه منتقل می‌شود و نمای جدیدی جایگزین نمای قبلی می‌شود.

 

فضای درونی این موزه با طراحی جذاب و استفاده خلاقانه از فضا، بازدیدکنندگان را غافلگیر می‌کند. در این موزه خیابان به معنای واقعی به درون چهاردیواری آورده شده است. این گالری طوری طراحی شده که سالن‌ها به یکدیگر راه دارند و به این ترتیب یک اثر هنری را می‌توان از نزدیک تماشا کرد و سپس با رفتن به سالنی دیگر از دور به تماشای همان اثر نشست.

 

هاش، یکی از مشهورترین هنرمندان خیابانی است. او که زاده بریتانیاست و در رشته طراحی گرافیک تحصیل کرده، در ژاپن کار و زندگی می‌کند. نقاشی‌های او با سوژه گیشاهای ژاپنی در نمایشگاه‌های متعددی از جمله در ملبورن و لس‌آنجلس به نمایش گذاشته شده‌اند. هاش برای نقش کردن این زنان از رنگ‌های سنتی و ترکیب تکنیک‌های مختلف نظیر گرافیتی، کولاژ، نقاشی و شابلون استفاده می‌کند. آثار هاش کلا روی فرم زنانه متمرکز است.

 

ماریوس واراس مشهور به M-City زاده لهستان است. او تا کنون دیوارهای ورشو، دانسیگ، پاریس، ریودوژانیرو و چندین شهر دیگر جهان را به بوم یا تابلوی نقاشی تبدیل کرده است. نقاشی‌های او شامل جزئیات فراوان، طرح‌های متعدد و خطوط قوی است. این نقاشی دیدگاه انتقادی ام سیتی را نسبت به برلین نشان می‌دهد: ساختمان‌های واقعی مثل ایستگاه قطار برلین یا ساختمان تئاتر از بین‌رفته‌اند و به جای آنها هتل‌ها سر برآورده‌اند.

 

مارتین واتسون، هنرمند نروژی همیشه به دنبال کشف زیبایی در چیزهایی بوده که به طور معمول زشت یا کهنه شناخته می‌شوند. شهرها، گرافیتی‌ها، ساختمان‌های قدیمی یا دیوارهای فروریخته الهام‌بخش واتسون برای خلق آثارش بوده‌اند. او همیشه رنگ خاکستری را به عنوان پیش‌زمینه به کار می‌برد و سپس به اثر رنگ‌های روشن اضافه می‌کند.

 

مشخصه کارهای ران انگلیش ترکیب نمادهای فرهنگ عامه و فرهنگ والا با یکدیگر است. او سبک کاری خود را „POPaganda“ نام گذاشته است. در این تصویر یک کار کلاژی از او را می‌بینید که فلیکس، گربه مشهور داستان‌های مصور آمریکایی را نشان می‌دهد. انگلیش برای هنر خود کاراکترهای خاصی خلق کرده، مثل Mc Supersized که در اصل برگرفته از نماد آدمک مک‌دونالد است، با این تفاوت که این کپی چاق و دارای اضافه وزن است.

 

برای یان فرانسیس، هنرمند بریتانیایی، سینما منبعی الهام‌بخش است. اغلب شخصیت‌های آثار فرانسیس نیمه‌برهنه هستند که به صورت گروهی تصویر شده‌اند. برای این هنرمند زیبایی و خشونت دو عنصر جدانشدنی هستند.

 

ساندرا شوریر، هنرمند کانادایی، به خاطر خلق پرتره‌های سورئالیستی شهرت دارد. او در آثارش جدال زنانه را در دنیایی مردانه به تصویر می‌کشد. در مجموعه "قفس‌ها" او ابرقهرمانان کمیک نظیر سوپرمن را روی صورت و بدن زنان نقاشی کرده است. با این همه شخصیت‌های خلق شده توسط شوریر نقش افسون‌گر یا قربانی را بازی نمی‌کنند.

 

تانک پترول سال‌ها پیش از لهستان به بریتانیا مهاجرت کرد. او در کارهایش از شابلون استفاده می‌کند و زنان را بیشتر در حالتی نمادین به تصویر می‌کشد. در این تصویر یکی از همین زنان را می‌بینیم که هاله‌ای مقدس از جملات دور سرش را پوشانده است: خودت را با دیگران مقایسه نکن، زیرا همیشه هستند کسانی که از تو بهتر یا بدترند.

 

گروه بریتانیایی پلیس لندن ۲۰ سال پیش تشکیل شد. آنها با خلق شخصیت آدمکی سفید با کله‌ای گرد به شهرت جهانی رسیدند. بعد از فراز و نشیب‌های زیاد دو مؤسس اصلی گروه دوباره شروع به همکاری با یکدیگر کردند، به این صورت که چز مسئول کشیدن این آدمک‌هاست و باب گیبسون دنیای تخیلی اطرافشان را نقاشی می‌کند. این تصویر اثری مشترک از این دو هنرمند است که در سال ۲۰۱۴ در حاشیه نمایشگاه هنر بال (بازل سویس) خلق کردند.