گزارش آکادمی هنر از افتتاحیه مجموعه مجسمه های پرویز تناولی در گالری شماره 10

 

عصر روز گذشته 20 خرداد 1390، پرويز تناولي، هنرمند بزرگ و استاد مجسمه‎سازي ايران و خاورميانه شماري از مجسمه‎هاي «هيچ» خود را به گالري 10 آورد.

 

به گزارش آکادمی هنر، پرویز تناولی خالق مجسمه‎های «هیچ» اولین مجسمه «هیچ» خود را پنج سال پیش ساخت حال با گذر نیم قرن از ساخت اولین مجمه از این مجموعه‎اش می‎توان گفت هر هنردوستی مجسمه‎های او را می‎شناسد. در آن زمان هنوز اين كلمه به شكل مجسمه درنيامده بود. نخست اين كلمه روي ورقه‎اي پلاستيكي به‌كار رفت و بعدها اين شكل زيبا در دستان هنرمند او به شكل مجسمه شکل گرفت و زندگي پرافتخار خود را آغاز كرد.

كلمه هيچ كه شكلي بسيار زيبا و قابل انعطاف دارد، از سويي يادآور خط فارسي است و از سويي به سبب محتواي عرفاني يا فلسفي كه انسان مي‎تواند در آن بيابد، از همان آغاز سخت به دل نشست. در ميان رشته‎هاي گوناگون مجسمه‎هاي تناولي، هيچ از همه محبوب‎تر متنوع‎تر شد و زمينه مناسبي شد تا هنرمند آفريننده آن بتواند با خلاقيت و نوآوري بسيار آن را با شكل‎ها و جنس‎هاي متنوعي عرضه كند. از آخرين نمايشگاه تناولي كه در آن مجسمه‎هاي هيچ خود را عرضه كرده بود، حدود 38 سال مي‎گذرد. در اين سال‎ها مجسمه‎هاي هيچ برنزي با شيوه‎هاي مختلف و در اندازه‎هاي گوناگون ساخته شد؛ هيچ‎هاي كلاسيك كه تنها يك كلمه بود، هيچ‎هاي پر پيچ ‎و تاب، هيچ در قفس، هيچ با صندلي و... . بعدها كلمه هيچ به شكل‎هاي مدرن‎تر، با خط‎هايي متفاوت ساخته شد.

حال «هيچ»‌هاي فايبرگلاسي زرد و نارنجي و قرمز،«هيچ» نئوني، «هيچ‌»هاي برنزي عاشق، «يادبود هيچ» و ... نمونه‌هاي ديگري از اين دست از جمله كارهايي است كه همراه با عرضه و فروش كتاب «هيچ» در گالري 10 ديده مي‌شود.

 

دکتر علیرضا سمیع آذر پزوهشگر و منتفد هنری لحظاتی را در مورد مجموعه مجسمه‎های تناولی سخنرانی کرد. او از جان کی آهنگساز آمریکایی یاد کرد که سخنرانی با عنوان «سخنرانی درباره‎ی هیچ» در جمع مدرنیست‎ها ایراد کرد که این اتفاق بعدها منجر به منشأ تحولاتی بزرگ و خلق «هیچ» شد. او چنین گفت: تفكرات و ايده‌هاي جان كيج به نوعي در تفكر ذن وجود داشت كه در دهه‌هاي 50 و 60 در آمريكا و با كمي تاخير در اروپا مشتاقانی یافت. در تفكر ذن عدم و هيچ متفاوت و اين انديشه با عنوان سونياتا در ذن مطرح است كه قلب آن بر «هيچ انگاري» است كه تصوري نه بر فقر وجود؛ بلكه پافشاري بر هيچ انگاري و عدم است.

 

او همچنین ادامه داد: «در دنياي مسيحيت نيز «هيچ» يك تجلی از خداست؛ به همین دليل هر آن‎چه درباره‎ی خدا حرف مي‌زنيم، مي‌دانيم خدا نيست. خدا فرم يا ماده، روح، شكل، عينيت و شخصيت نيست، لذا خدا در نهايت «هيچ» است كه وجودي است كه دريافت ما از آن هيچ است.»

 

سميع آذر در پایان سخنرانیش فرم مجسمه‎های تناولي را خيره‎كننده دانست و اشاره کرد: اين جست‎وجوي خيره كننده قریب به نيم قرن ادامه داشته و هنرمند در راستاي آن تلاش كرده است. بي شك لازم نيست ده‌ها يا صدها ايده از سوي يك هنرمند مطرح شود، چه بسا كه اگر يك ايده‌ي خوب مطرح شود مي‌تواند ده‌ها امكان را در اختيار هنرمند قرار دهد تا اين ايده را براي سال‎‎ها پیگیری نماید و به مفهوم موردنظر خود دست يابد. «هيچ» تناولي يكي از ماندگارترين، به يادماندني ترين و با شخصيت‎ترين آثار هنري 50 سال اخير است.

به گزارش آکادمی هنر، نمايشگاه «هيچ»‌هاي پرويز تناولي از 20 خرداد تا 2 تير 1390 از ساعت‎های 17 تا 20 در گالري شماره 10 به نشاني ونک، خيابان خدامي، خيابان نيروي انتظامي، بن بست رياحي برپاست.