نقد سینمای ایران

فیلم کوتاه «کپسول» به کارگردانی امیر پذیرفته پس از موفقیت در سی‌و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به اسکار ۲۰۲۲ معرفی و نمایندۀ کشور ایران در این جشنواره است. این فیلم برای اولین بار امسال در جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران واجد شرایط و تأیید آکادمی اسکار شناخته‌شده و به این آکادمی معرفی شد. اما سؤالی که با دیدن فیلم برای مخاطب به وجود می‌آید این است «معیار آکادمی چیست؟» با کدام م

  درد را از هر طرف که بخوانی درد است؛ فرقی نمی‌کند در شرق یک سرزمین باشد یا در غرب. در شمال آن باشد یا در جنوب. فارغ از متفاوت بودن رنج و آلام هر منطقه جغرافیایی آنچه که مربوط به اشتراک ضمیر انسانی است، در تمامی اقلیم‌ها یکی است. دردی همچون مرگ و فقدان عزیز، درد جدایی، درد طرد شدن و تنهایی و همینطور درد ندانستن چیزهایی که گاه در برهه ای از زمان ما را در چنبره‌ی تردید و توهم گرفتار می‌کند. ادام

رحیم، جوان لاغر اندامی که ساده می‌پوشد و بی‌تَکلف لبخند می‌زند. لهجه شیرازی‌اش او را کامل می‌کند؛ با بازی خیلی خوب امیر جدیدی در دقایق ابتدایی به سرعت با این پرسوناژ آشنا می‌شویم. ادامه فیلم حول همین شخصیت پیش می‌رود. رحیم ما را به نقش رستم می‌برد آرامگاه امپراطورهای ایران بزرگ، نقش بسته بر صخره‌هایی با عظمت. رحیم بر پله‌های دخمه خشایارشا قدم می‌گذارد و ما از پایین، بالا و بالاتر رفتن او را می‌ب

فیلم قهرمان به کارگردانی و نویسندگی اصغر فرهادی و تهیه کنندگی الکساندر ماله‌گی و اصغر فرهادی تا کنون توانسته است در جشنواره کن مشترکاً با فیلم «کوپه شمارة 6» جایزه ویژه هیئت داوران را از آن خود کند. این فیلم همچنین برای رقابت در نود و چهارمین دوره جایزه اسکار معرفی شده است. ادامه مطلب: قهرمان‌ها چگونه قهرمان می‌شوند؟!؛ نگاهی به فیلم «قهرمان» آخرین ساخته اصغر فرهادی اضافه کردن دیدگاه جدید

تماشای فیلم «دشت خاموش» در سی و هشتمین جشنواره‌ی جهانی فیلم فجر بهانه‌ای گردید برای تأمل بر ساحت روایت‌گری در سینما تا با کمی فاصله نسبت به قضاوت پیرامون سطح کیفی فیلمِ تحسین شده‌ی «احمد بهرامی» در بخش افق‌های هفتاد و هفتمین جشنواره‌ی جهانی ونیز، دریچه‌ای کوچک برای توجه به بیان تصویری در سینمای محتاطانه‌ی ایران گشایش یابد. ادامه مطلب: نقد و تحلیل ساختار فیلم «دشت خاموش» به بهانه‌ی نمایش در سی و ه

  در دوران پاندمی کرونا، «ناگهان درخت» به مانند اثر دیگر صفی یزدانیان «در دنیای تو ساعت چند است»، فیلمی سراسر زندگی است که روح و فرهنگ گیلان زمین در آن تجلی یافته است. حتی زمانی که داستان فیلم در تهران می گذرد نیز این تعلق زیبایی شناسانه در گالیای هوشنگ ابتهاج - سایه - نمود پیدا می کند. چنان که گویی میدان شهرداری رشت به عنوان مرکز جهان، قرارگاه ابدی فیلم ساز است. درعین حال نماهای ناگهان درخت ار