نقد سینمای اروپا

روبن اوستلاند با تنها چند فیلم در کارنامه توانسته دو نخل طلای کن را در کارنامه داشته باشد و خود را یکی از جدی ترین کارگردانان اروپا و جهان نشان دهد. درام‌های او به آرامی پیش می‌رود و به شکل هولناکی شخصیت‌ها را وارد بحران می‌کند. این بار هم نقد تندی به جریان سرمایه‌داری و سلبریتی‌های نوظهور دارد. ادامه مطلب: نقد فیلم مثلث غم اثر روبن اوستلاند برنده نخل طلای کن ۲۰۲۲ اضافه کردن دیدگاه جدید

کنت برانا بعد از فیلم‌های فانتزی چون سیندرلا تا درام‌های مختلف اقتباسی از ویلیام شکسپیر بدون شک بهترین فیلم کارنامه خود را ساخته است. «بلفاست» از جانب یک کودک به نام بادی روایت می‌شود که چنین درام‌هایی تخصص انگلیسی‌هاست و این را از ادبیات‌شان وام گرفته‌اند. بادی (جود هیل) دنیای کودکانه خود از بلفاست پایتخت ایرلند شمالی را برای ما ترسیم می‌کند که خیلی زود ما را به دنیای والدینش نیز پرتاب می‌کند و

فیلم هرگز، به ندرت، گاهی، همیشه* با توجه به موضوع ساده و معمولی‌اش در نشان دادن رنج شخصیت اصلی موفق بوده است. شاید به ذهن کسی خطور نکند که چنین روایت ساده‌ای را بتوان در یک فیلم 100 دقیقه‌ای بیان کرد و مخاطب تا پایان با آن همراه باشد؛ ولی فیلم با استفاده از رسانۀ بصری سینما و به کار گیری درست و به‌جا از امکاناتی که در اختیار داشته، توانسته رنج درونی شخصیت اصلی را به تصویر بکشد؛ رنج یک دختر جوان

  تازه‌ترین فیلم ادگار رایت بدون تردید یکی از فیلم‌های جذاب و مخاطب پسند سال 2021 است. سالی که به شدت با کمبود فیلم‌های مخاطب‌پسند روبه‌رو بود. نه بیوه سیاه، نه اف 9، نه 007 جدید و نه حتی تنت هیچ‌کدام آن‌قدر نتوانستند در زمینه سرگرمی سینما مخاطب را به وجد بیاورند. «دیشب در سوهو» همه چیز در خود دارد، لندن دهه 1960 و سال جاری، قهرمان زن، پسر سیاه پوست جسور، تصویر ابعاد روان‌شناختی شخصیت‌ها، دنیای

فیلم «زنِ شوهردار» محصول 1964 ساخته ژان لوک گدار بر پایه سه عنصر قدرت و حکومت (که نقش آن را مردی خلبان با روحیه خشک و سرد ارتشی به عهده دارد)، جامعه عصیانگر و خسته از وضع موجود (که زنی زیبا و سرکش نماینده آن است) و در نهایت عنصر سوم هنرِ نمایشی و تاثیر و نقش آن (که هنرپیشه تئاتر نقش آن را پذیرفته) بنا شده است که در نوشته پیش رو قصد تحلیل همین سه ضلعی را داریم. در فیلم «زنِ شوهردار» که نام آن نیز

  مردی را دیدم که راهش را گم کرده بود!روی اندرسون (یا با تلفظ سوئدی روی اندرشون)، ابزوردیستِ سوئدی پنج سال پیش برترین جایزه‌ی جشنواره فیلم ونیز، یعنی شیر طلایی را برای «کبوتری برای تأمل در باب هستی بر شاخه نشست » را به دست آورد. حالا فیلم جدیدِ او با نامِ «درباره پایان‌ناپذیری» از حدود سی صحنه‌ی جداگانه تشکیل شده که بعضی از آنها به هم مربوطند (کشیشی که ایمانش را از دست می‌دهد، مردی که دوست موفق