رشته‎های تخصصی در ارتباط با هنر

  شب و تنهایی و تماشا. ماه و سکوت و رویا؛ چه همقرینه‌های آغوش‌پذیری می‌شوند وقتی آدمی باشد و نگریستن از جهانِ جنین تا آن‌سوی زمین و «To The Moon»، تولد و عشق و مرگ را به هم پیوند می‌زند، در گذر تصاویری که وام‌دار جادوی سینما است و همچو ماه بر پیکر تاریک زمانه تابیده و با زبان شاعرانه روح یافته و در این جا است که قلم، رهسپار جاده‌ی شیدایی می‌شود تا تنها توصیف باشد از عظمت چشمانی که می‌یابد این ه

پرسونا (Persona) به معنی «قاب» و «ماسک» نقابی است که بازیگران یونان باستان هنگام اجرای نمایش بر چهره می‌زدند. پرسونا، تلویحاً به وجه تمایز هر بازیگر از دیگر بازیگران اشاره داشته است. لذا مفهوم شخصیت (Personality) نیز که از ریشۀ لاتین پرسونا گرفته شده است به خصوصیات و ویژگی‌هایی اعم از اندیشه، احساسات، ادراک و طرز فکر اطلاق می‌شود که معرف نحوۀ حضور فرد در محیط بیرونی و اجتماع است. ادامه مطلب: صف

  در مقاله‌ی پیش رو تلاش خواهیم کرد تا جهان داستان و شخصیت محوری فیلم روزهای نارنجی را از منظر جامعه‌شناختی و جامعه‌شناسی جنسیت مورد توصیف و تحلیل قرار دهیم. این فیلم محصول سال 1396 بوده و برنده‌ی بهترین فیلم در جشن انجمن منتقدان سینمای ایران در سال شده است. فیلم داستان زندگی کاری و خانوادگی شخصیتی به نام آبان است که گرفتاری‌ها و مسائلِ کاری تنگناهایی برای زندگی شخصی و اجتماعی‌اش می‌آفریند. آب

از مؤلفه‌های سینمای دوشان ماکاویف (Dušan Makavejev) علاوه بر مؤلفه‌ی اصلی موج سیاه سینمای یوگسلاوی (اخذ هویت از سمپتوم به­ جای اخذ هویت از سامان نمادین) تأکید بر آزادسازی انرژی جنسی است که در خود صحنه­‌های مقاربتی و جنسی بی­پرده­‌ای دارد که افراد با گذر کردن و نادیده گرفتن عمدی موانع بازدارنده اجتماعی با یکدیگر مقاربت می­‌کنند و دوربین در نماهای بسته آلت­‌های مردانه و زنانه را به تصویر می­‌کشد.

شخصیت استاکر «منطقه» را مکانی توصیف می‌کند که نهان‌ترین امیال، ترس‌ها و آرزوهای افراد در آن برآورده می‌شود اما در جایی دیگر هم می‌گوید که: «مردم زیاد دوست ندارن از درونیات‌شون بگن...». با کنار هم قرار دادن این دو جمله و بسط آن‌ها به وضعیت متناقضی می-رسیم که علت تردید و درگیرهای لفظی سه شخصیت در آستانه‌ی «اتاق» است. ادامه مطلب: مقاومت به مثابه‌ی ویرانی؛ نقدی بر فیلم استاکر اضافه کردن دیدگاه جدی

جمشیدیه فیلمی به کارگردانی و نویسندگی یلدا جبلی (۱۳۹۷) است که نخستین‌بار در سی و هفتمین دوره‌ی جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. قصه‌ی فیلم بر این اساس است که ترانه و امیر (زن و شوهر 34 و 37 ساله) در روز تولد امیر در حال رانندگی در خیابان با یک تاکسی تصادف می‌کنند و راننده تاکسی شروع به دادوبیداد و فحاشی کرده و امیر با او درگیر می‌شود. ترانه به حمایت از شوهرش درمی‌آید و با موبایل ضربه‌هایی به سر

  مقدمه: "تراکینگ شات کاپو" فرمولی از ژاک ریوت بود که در دستان سرژ دنی و تنی چند از روشنفکران دیگر [در گذر زمان] بدل به اسطوره‌ی سینه‌فیل‌های ارتدوکس شد. چنان که امروزه سخن گفتن از "تراکنیگ شات کاپو" یا به اختصار TSK لزوماً به تراکینگ شات فیلم کاپو1 اشاره نمی‌کند، بلکه آن صرفاً یکی از معمولی‌ترین روش‌ها برای بسیج شیوه‌ی خاصی از دیدن فیلم‌هاست. به واقع چنین اسطوره‌ای برای ایجاد یک قطب‌نمای اخلاق

وقتی زبان صریح، از انتقال معانی ناتوان می‌شود، زبان ضمنی و اشاره‌وار در دایره‌ای از واژگان و لغت اندیشه‌ای نهان می‌سازد. اندیشه‌ای که با رمزگشایی و نشانه شناسی عیان شده تا روح مخاطب را بیش از پیش در چالش کشف معانی به لذت فهمیدن برساند. به عقیده‌ی فردیناند دو سوسور زبانشناس، زبان، نظامی از نشانه‌ها‌ست. نشانه‌هایی که در بطن جامعه حیات دارند و حامل اندیشه‌اند. او برای نشانه‌ها دووجه قائل است : دال