سینماهای آرت هاوس در آمریکا در اعتراض علیه دونالد ترامپ، رئیس جمهوری این کشور روز سه‌شنبه آینده، ۴ آوریل / ۱۵ فروردین، در ۱۶۵ شهر ایالات متحده فیلم «۱۹۸۴» را به نمایش می‌گذارند.

مجمسه دختر بچه‌ای که چندی پیش در وال‌استریت نیویورک و مقابل مجسمه گاو مشهور این خیابان قرار داده شده بود، تا مارس آینده در این مکان می‌ماند. بیل دی‌بلازیو، شهردار نیویورک گفت که تعدادی از موسسات وابسته به شهرداری از این موضوع حمایت کرده‌اند.

1. مصائب ژاندارک (The Passion of Joan of Arc) / کارل تئودور درایر

دیدن مصائب ژاندارک همچون نگاهی اجمالی و سریع است به روحِ یک قدیس در طول محاکمه‌ی یک ساعته‌اش. فیلم بی‌شک چیزی فراتر از یک درام‌پردازی است، چیزی فراتر از یک بایوپیک(اثر بیوگرافی)، چیزی فراتر از یک مستند: آن یک پرتره‌ی معنوی‌ست، تقریباً یک پرتره‌ی مرموز از یک روح شبه-مسیح‌وار که در درون رنج‌های مسیح بار گذاشته شده است.

دیوید بکهام امروز در صفحه اینستاگرام خودش عکسی از گریم وحشتناک‌اش در فیلم «شاه آرتور» منتشر کرد.

 
به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، دیوید بکهام اسطوره فوتبال انگلیسی به دلیل ظاهر جذاب شاید یکی از معدود بازیکنانی بود که توجه بیش از حدی به او در خارج از زمین فوتبال می‌شد و همین امر او را سوژه اول دنیای مُد و حتی شایعه در سینما می‌کرد. حال پس از گذر از چند سال و خداحافظی بکهام از دنیای فوتبال بالاخره او در یک پروژه مهم سینمایی حاضر خواهد شد.

در سال 1997 میشائیل هانکه در مصاحبه ای می گوید: «فیلم به عنوان کالا، کاری به درد و رنج قربانی ندارد، بلکه به لذت جانی از عملش می پردازد. برای من درد قربانی هراسناک است. من نمی گذارم تماشاگر با شکنجه گر هم ذات پنداری کند. این همذات پنداری، خوفناکی خشونت را در هم می شکند؛ مثلا در فیلم «اینک آخرالزمان» انگار که ما هم از هلیکوپتر به سر ویتنامی ها تیراندازی می کنیم و هیجان زده می شویم، بدون آنکه عذاب وجدانی داشته باشیم یا احساس مسئولیت کنیم.»

کمیل کلودل مجسمه‌ساز فرانسوی گرچه بسیار پراستعداد بود، اما در سراسر زندگی‌اش نتوانست از زیر سایه معلم و معشوق خود اگوست رودن بیرون آید. اکنون موزه‌ای در نزدیک پاریس آثار این هنرمند بزرگ را عرضه کرده است.

نت‌ فلیکس، یک شرکت رسانه سیال/ streaming و تولیدکننده مجموعه‌های تلویزیونی، اعلام کرده می‌خواهد تامین کننده سرمایه پروژه‌ای باشد که قصد دارد آخرین فیلم اورسن ولز، کارگردان نام‌دار آمریکایی، را به پایان برساند.

1.خواهران (1973) Sisters / برایان دی پالما

.یک مُدل فرانسوی . کانادائی به‌نام دنیل بِرِتون (کیدر)، به‌هنگام حضور در نمایشی تلویزیونی با فیلیپ وود (ویلسن)، جوانی سیاه‌پوست آشنا می‌شود. فیلیپ همراه دنیل به آپارتمان او می‌رود و به‌طور ناخواسته مشاجره او و خواهر دوقلویش، دومینیک را می‌شنود.فردای آن شب، وقتی فیلیپ برای تهیه داروهای مورد نیاز دنیل و همچنین خرید کیک تولد برای او از خانه خارج می‌شود، دنیل دچار یک حمله عصبی می‌شود و از حال می‌رود... فیلم به یک کابوس تمام عیار می‌ماند. همانند کابوس‌هایی که احتمالاً دنیل در زندگانی‌اش بدان‌ها مبتلاست.