مطالب تحلیلیِ سینمای ایران

میهن دوست در دومین ساخته بلند سینمایی خود از قطعه شعری از «نیما یوشیج» استفاده می‌کند. "زردها بیهوده قرمز نشدند". در این شعر از نیما ما با یک قرمزی روبه‌رو هستیم که نشانه‌ای از طلوع و یک سرخی حین غروب طرف هستیم که خورشید زرد جای خود را به سرخی غروب می‌دهد. زمان اصلی فیلم نیز در یک روز می‌گذرد از زمانی که زردی خورشید رو به سرخی غروب می‌رسد. «ترومای سرخ» یک فیلم شهری است و نگار (با بازی پریوش نظری

    قیصر و گاو؛ دو اتفاق در سینمای ایران که همه‌ی کلیشه‌های تاریخ‌نگاری، سرنوشت سینمای ایران را به دست آن‌ها سپرده‌اند. دو فیلم که در همه‌ی بحث‌های ژورنالیستی بلافاصله به قله‌های دو جناح متعارض تبدیل می‌شوند و تاکید بر دوگانه‌هایی چون سینمای‌بازاری/سینمای هنری، سینمای لمپنی/سینمای روشنفکری، فاصله‌ی آن‌ها را بیشتر و بیشتر می‌کند. هر دو فیلم در سال 1348 ساخته شدند و ظاهراً همه‌ی شباهت‌ها در همین

    مفهوم زمان استعلایی در سینما   ژیل دلوز ، فیلسوف فرانسوی در اواسط دهه 1980 با چاپ دو جلد کتاب مهم به نام های " سینما 1 : تصویر - حرکت (Motion Image) " و " سینما 2 : تصویر - زمان (Time Image) " به توصیف ماهیت سینما در طول یک قرن پرداخت.در کتاب اول ، دلوز با ذکر نمونه های بسیاری نشان می دهد که آنچه ماهیت تصاویر متحرک را در نیم قرن اول تولد سینما شکل می دهد اساسا رابطه تصویر - حرکت است. دلو

  اصغر فرهادی با اقتباس از مرگ یک دستفروش نوشتة آرتور میلر، خط موضوعی این نمایشنامه مهم را حفظ و حتی با حاضر کردن خود اجرا در فیلم به آن پیوند می‌زند. میلر با توجه به باد انتقاد گرفتن رویای آمریکایی یک نقد صریح وضعیت اجتماعی اقتصادی دارد، به طوری که ویلی لومن شخصیت اصلی این نمایش که پس از سال‌ها زندگی شرافتمندانه با وعده‌های رسیدن به مدیریت فروش نیویورک زندگی می‌کند، بحران اقتصادی همه چیز او را

  فیلم «عصر یخبندان» عناوین پُرمدعاترین و ضعیف‌ترین ساخته‌ی سال‌های اخیر سینمای ایران را توامان دارا است! ادعاهای واهی فیلمسازی که خود را داعیه دار سینمای اجتماعی و البته سیاسی می‌داند و تنها رمز رسیدن به این محدوده‌ی حساس پرداختی را در حد یک دیالوگ خام دستانه از زبان کاراکترها می‌بیند. ادامه مطلب: تحلیلی بر ساختار روایی غیر خطی با نگاهی به فیلم «عصر یخبندان» اضافه کردن دیدگاه جدید

  سینمای زن حدود چهار دهه با نام سینماگران زن، پوران درخشنده، تهمینه میلانی و رخشان بنی اعتماد گره خورده است که در میان این فیلمسازان تهمینه میلانی بیشترین دین را به این سینما ادا کرده است. قهرمانان او همواره زنانی بوده‌اند که در چنگال مردان دیو سیرت اسیر شده‌اند، که این فضا در میان آثار رخشان بنی اعتماد و پوران درخشنده به چشم نمی‌خورد. و اما پوران درخشنده. ادامه مطلب: کسی نمی‌خواهد باور کند که

    انسان آمیخته با گذشته‌ای است که تراوش اصالت بدان گره خورده است. پنداشت این مسئله پرسشی است که همیشه ذهن بشر جست‌وجوگر را به دورترها سوق می‌دهد. فیلم گذشته Le Passe بر این مبنا گردشی است که با گذاردن کلیدهایی معلق بیننده را در مقام کشفی ادیسه‌وار به سمت حقیقت رهگذار ساخته تا در پازل معماگونه فرهادی با شخصیت‌های قصه‌اش همراه شده و در ساحت سیال تصاویر به پردازش قصه‌های تلخ و شیرین کهن روزگار