پرونده ویژه دوسالگی آکادمی هنر: سینمای وحشت دهه آغازین قرن بیست و یکم
- توضیحات
امتیاز کاربران
سرمقاله از مجید رحیمی جعفری
"فیلم ترسناک پیوسته یکی از پرطرفدارترین و در عین حال بیاعتبارترین و بدآوازهترین ژانرهای هالیوود بوده است. این نوع محبوبیت به خودی خود دارای ویژگی خاصی است که فیلم ترسناک را متمایز از سایر ژانرها قرار میدهد. این محبوبیت، فیلم ترسناک را محدود به طرفداران دوآتشهاش میکند و یا آن گروه از مردم را که تمایل به دیدن فیلمهای ترسناک دارند –چه این تمایل ناشی از وسواس خاص باشد چه اساسا هیچ وسواسی در آن وجود نداشته باشد- با انزوای کامل روبهرو میکند. این گروه سینماروها از سوی اکثر منتقدان سینمایی یا تحقیر میشوند، یا مورد بیمهری قرار میگیرند و یا به سادگی مورد بیاعتنایی قرار میگیرند."
(رابین وود، 1979)
ژانر وحشت در نخستین روزهای پیدایش سینما جلوهی مناسبی از هنر داشت؛ زیرا داستانهایشان از ادبیات فاخر، طراحی هنریشان از هنر اروپا –به خصوص اکسپرسیونیست گوتیک- گرفته شده بود و عنصر ترسناک موجودی ناشناخته و با شخصیتپردازی نزدیک به فردیت بود. سینمای وحشت در دوران آغازین خود با ژانرهای مختلف درآمیخته بود اما هنوز تئوریزه به آن پرداخته نمیشد. در سینمای اکسپرسیونیست آلمان با اتاق کار دکتر کالیگاری ساخته روبرت وینه و نوسفراتو یک سمفونی وحشت ساخته فردریش ویلهلم مورنائو نمونههای برجستهای در وحشت روانکاوانه خلق شد و این نوع سینما به آمریکا رفت و با دوبارهسازی جدی فیلمهای دکترجکیل و آقای هاید، فرانکشتاین و دراکولا پی گرفته شد. کمکم سینما با ژانر علمی-تخیلی تعاملی برقرار کرد و موجودات ناشناخته را هدف قرار میگرفت. این سینما تا اوایل دههی 1940 به همین منوال تکرار شد.
دانلود pdf مقالات پرونده
نقد آثار سینمای وحشت دهه به ترتیب سال
«برای خواندن مقالات بر روی نام یا پوستر آن ها کلیک نمایید»
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
اقامتگاه (الی راث / 2005 , 2007) 
2009
آخرین خانه سمت چپ (دنیس ایلیادیس) 
دیدگاه‌ها
MerC