به یاد شمس آل احمد

 

جامعه‎ هنری در کشورمان بسیار کوچک است. در محافل ادبی یا هنری جز سینما که قدم می‎گذاریم عده قلیلی را مشاهده می‎کنیم که کنار هم محیطی گرچه کوچک ولی گرم را ایجاد کرده‎اند. از محفل کوچک ادبی محقق و نویسنده دیگری با نوشیدن ساغر مرگ چهره در نقاب خاک تیره کشید. شمس الدین سادات آل احمد یکشنبه شب 14 آذرماه به دلیل ایست قلبی از این دیار رفت.

 

 

  او تاریخ حیات بخشی از جریان روشنفکری ایران بود و فراز و فرودهای مختلفی را تجربه کرد. چیزی که باعث گمنام شدن شمس شد نه برای چند سال کار نکردن ایشان؛ بلکه از علل اصلی به محاق رفتن نشر رواق (ناشر تخصصی او) در دهه اخیر بود.

 

در مصاحبه‎ای که از ایشان خوانده بودم خود در این مورد نظری دیگر داشت: «روشنفكران با من بد بودند. خيلي از كساني كه كتاب هاي شان را در كتاب فروشي هاي خيابان انقلاب مي بينيد، سايه ما را با تير مي زنند.» موضوع هر چه بود عزیزی دیگر عرصه را ترک کرد. کسی که سفرنامه‎های جذاب، تصحیح متون ارزشمند و آثاری چون گاهواره، عقیقه، مجموعه قصه قدمایی، سیر و سلوک، از چشم برادر و حدیث انقلاب را به رشته تحریر درآورد. از همه بیشتر کتاب  از چشم برادر توجه محافل ادبی را جلب کرد. اثری از مجموعه خاطره‎های خود در مورد برادرش جلال آل احمد که پس از انتشارش رابطه او و سیمین دانشور شکراب شد.

 

برای مجموعه آکادمی هنر مرگ ایشان در این روزها سنگین‎تر بود. قرار بر این بود که در سالروز تولد جلال در سری برنامه‎های خود نکوداشتی برای این نویسنده بزرگ برگزار کنیم که به دلایلی تصمیم گرفتیم در آذرماه هیچ برنامه‎ای نداشته باشیم. حال خبر فوت برادر بزرگوار ایشان و ...

 

در زیر عکس دست خطی که رهبر انقلاب برای شمس آل احمد نگاشته بود را می‎توانید مشاهده کنید. این دستخط در سایت خبرآنلاین منتشر شد.