هر چه خدا بخواهد: چطور یاد گرفتم ایده خوب را دوست داشته باشم و آن را خراب کنم!

 

هر چه خدا بخواهد فیلمی است که نام پرویز شهبازی را یدک می‎کشد و قطعا نام او سبب شده است بازیگری چون ترانه علیدوستی برای امضای قرارداد متقاعد شود و مخاطبین جدی‎تر سینما هم به تماشای آن بروند. اما فیلم هیچ نشانه‎ای از شهبازی ندارد.

 

 

ایده فیلم کاملا از ایده جذاب !Avanti ساخته یکی از بهترین کارگردانان تاریخ سینما بیلی وایلدر گرفته شده است. وندل (جک لمون) برای آوردن جسد پدرش و پاملا (جولیت میلز) برای جسد مادرش عازم فرانسه می‎شوند. پس از کش و قوس‎های دراماتیک متوجه می‎شوند به جسدها نمی‎توانند دسترسی داشته باشند و برای بردن آن‎ها با مشکلات مختلفی روبرو هستند ضمن اینکه این دو نفر با هم ازدواج کرده بودند. وندل و پاملا که ابتدا رابطه خوبی ندارند به یکدیگر دل می‎بندند. اما چرا داستان فیلم وایلدر را تعریف کرده‎ام!

 

تا اینجا هر چه خواندید شد ایده اولین فیلم نوید میهن دوست با یک فیلمنامه بی سر و ته که هیچ قصه‎ای شکل نمی‎گیرد. بی شک میهن دوست یاد گرفته است ایده را دوست داشته باشد و به راحتی آب خوردن با کمک فیلمنامه نویس آن را خراب کند. در کل از بازسازی فیلم‎های دوست داشتنی یک چیزی شنیده‎ایم و در عمل هیچ شباهتی آثارمان به آن اثر ندارد.

 

در هر چه خدا بخواهد حامد کمیلی و ترانه علیدوستی نقش زوج آوانتی را ایفا می‎کنند. از ابتدای فیلم متوجه خواهیم شد که ادامه راه هر دو به هم گره خورده است. از برخورد اولیه تا یک چمدان کوچک که اشاره هم به آن می‎شود و معلوم نیست 20 دست لباس را کمیلی که مجلس ترحیم پدر را با سالن مد اشتباه گرفته چگونه در آن جا داده است! فیلم تا اوایل قابل تحمل است چون دقیقا همان ایده آوانتی جلو می‎رود البته این سؤال هم پیش می‎آید که چه خلاقیتی فیلمنامه نویس انجام داده است؟! پس از اینکه وضعیت روشن می‎شود دیگر داستان پیش نمی‎رود و تنها باید منتظر اتمام آن بود.

 

 

حضور اقوام کمیلی در جزیره کیش تنها برای این بوده است که فیلمنامه نویس نمی‎دانسته چگونه درام را جلو ببرد. اخرین راه و بدترین راه در نوشتن یک متن نمایشی این است که شما برای پیش بردن درام شخصیتی وارد نمایش کنید، بگذریم که در اینجا یک گردان حضور می‎یابند. شوخی‎هایی که با حضور اقوام می‎شود نه تنها جذاب نیست بلکه برای مخاطب غیر قابل تحمل هم می‎شود.

 

رضا عطاران در سریال‎های تلویزیونی خود نقشی را آفرید که همه دوستش داشتند، کارگردان همان نقش را به عطاران داده است اما هیچ خلاقیتی در آن نیست و هواداران او هم راضی نمی‎شوند. بازی‎های دیگر هم که کاملا بدون کنترل است. از کمیلی گرفته که کاش لااقل یکبار آوانتی را می‎دید تا دلیل ماندگاری نقش‎های لمون فقید را متوجه شود تا پوریا پورسرخی و بهاره رهنما که در تمام فیلم‎هایشان بسیار یکنواخت ایفای نقش می‎کنند. این فیلمنامه را حتی اگر خود شهبازی هم می‎ساخت بعید بود چیزی بهتر از اثر نمایش یافته می‎شد. گروه کارگردانی واقعا کار را طوری شروع کرده‎اند تا هر چه خدا بخواهد یک فیلمی ساخته شود.