جزیره‎ی شاتر، فرید و از ما بهترون

احسان روزنامه نگاری است با گرایش‎های روشنفکرانه‎ که تاکنون هر چه نوشته مورد توجه مردم قرار نگرفته است. تا این‎که بر خلاف معمول، گزارش‎هایی عامه‎پسند درباره رمالی می‎نویسد. انتشار این گزارش‎ها گرچه احسان را به عنوان روزنامه نگار موفق سر زبان‎ها می‎اندازد، اما به تدریج او را دچار دردسرهای عجیب و  غریبی می‎کند.

آنچه ما در از ما بهترون می‎بینیم همانند آنچه در هم خانه دیدیم معضل اجتماعی است که گروه زیادی را درگیر خود کرده است. اگر نگاهی به کارنامه کاری مهرداد فرید داشته باشیم متوجه می‎شویم کارگردانی است که سعی می‎کند حرف‎های جدی را در قالبی کمدی مطرح کند(هم خانه و از ما بهترون) آنچه بسیاری از کارگردانان فیلم‎های سخیف سینمای کشورمان با اسم ساخت فیلم کمدی مطرح می‎کنند و نتیجه نمی‎گیرند .

بزرگترین مشکل از ما بهترون از همین جا آغاز می‎شود که آیا در بیان معضلی که معرفی می‎کند موفق بوده است یا نه. اولین مسئله ای که پس از دیدن فیلم در ذهن مخاطب سؤال برمی‎انگیزد شناسایی نوع گونه و ژانری است که فیلم در آن ساخته شده است.

از ما بهترون نه کمدی اجتماعی است نه کمدی سیاسی نه کمدی ترسناک ( فیلم قبل از اکران توسط کارگردان کمدی ترسناک معرفی شده) و نه هیچ کمدی دیگری. بهترین ژانری که می‎توان برای فیلم معرفی کرد فانتزی است نه به معنای صرف فانتزی بلکه به این معنا که خودش هم سردرگم است که چه می‎خواهد بگوید.

استفاده از بازیگرانی که شناخته شده در فیلم های کمدی هستند، تبلیغات محیطی پیرامون فیلم، کنایه‎های سیاسی‎ که در فیلم وجود دارد، سکانس‎هایی که سعی شده نشانه‎هایی از هراس را ایجاد کند، وجود درگیری در فیلم و جناحی شدنش برای مخاطب و تضادهای بسیار دیگر دلایلی هستند برای فانتزی شدن از ما بهترون. تا جایی که حتی اسم فیلم‎ها نشانه‎ای از این تضاد را به ما نشان می‎دهد.

چیزی که بیش از هر چیز در فیلم خودنمایی می‎کند و موجبات فانتزی شدن را بیش از حد محیا می‎کند استفاده از نمادگرایی است . قفس و زندانی شدن پشت میله‎های آن، روزنامه نگار بودن شخصیت اصلی، سایه های بزرگ در برابر کوچکی اندازه‎ی قامت احسان (شخصیت روزنامه نگار) ، خانه‎ی خالی از وسایل زندگی، فرار خبرنگار از مملکت، دریا و قاچاق پرنده و انسان و ... می تواند نشانه گذاری‎هایی باشد در رساندن مفاهیم خاص در قالب کمدی که مستلزم استفاده در جایگاهی مناسب و در شرایطی مطلوب در فیلم هستند، که نمی بینیم.

استفاده‎ی مناسب از این نمادها یکی دیگر از ابزارهایی بوده که کارگردان برای هرچه بهتر شدن فیلمش در دست داشته و با استفاده‎ی نامناسب از آن باعث لطمه زدن به فیلم شده است تا کمک به آن.

لیست بازیگران فیلم یکی دیگر از مباحث سؤال برانگیز است. حضور الناز شاکردوست به عنوان مانکن در طول فیلم با کلاه‎ها و لباس‎های رنگی و متنوع در حالی که به نظر می‎رسد در خانواده‎ای متعصب بزرگ شده است (ارجاع به بیرون کردن احسان از خانه به خاطر مجرد بودنش)، حضور بهنوش بختیاری در نقشی بدون دیالوگ و به صرف شکلک در آوردن و استفاده از میمیک صورت و ... برای آن انتخاب شده و رضا عطاران که هر چند سعی کند جدی باشد باز هم رفتار و حرکات کمدی خودش را همراه دارد و نمی تواند جدیت روزنامه نگاری اجتماعی را به نمایش بگذارد.

شباهت‎هایی هم بین فیلم از ما بهترون و جزیره شاتر (اسکورسیزی) وجود دارد. لحظاتی که احسان به اطرافیانش شک می‎کند، که چیز خورش کرده‎اند و همه دست به دست هم داده‎اند که او را دیوانه کنند، حتی شک کردنش به دستیارش و اعتماد کردن مجدد به او. کشتی و قایق که توسط دریا قسط فرار کردن با آن را دارد و توهمات ذهنی که به او دست می‎دهد در دیدن همسرش و همزادهای خودش ، همه و همه چیزهایی است که در فیلم جزیره ی شاتر به بهترین شکل شاهدشان بوده‎ایم .