نقد آثار نقاشی

  نقاشی کردن به روایت کابوس‌ها سنت آگوستین فیلسوف مسیحی قرون وسطی ، نقاش را خالقی می‌دانست که با پذیرش سویه‌ی کاذب هنرش امکان بازگویی حقیقت را به دست می‌آورد. در واقع نقاش همواره می‌داند آن‌چه را که بر روی بوم بازنمایی می‌کند دروغی بیش نیست. دروغی که البته ادعای حقیقی بودن هم ندارد اما همزمان می‌تواند ظرفیت حقیقت را به نمایش بگذارد. ذات دروغین هنر نیز در واقع همان امکان هویدا کردن حقیقت است .ا

خب البته این گالری نسبتا جدید برای نمایش دادن آثار تجسمی فضای واقعاً خاصی است . منظور این که، بانیان این فضا کاملاً در خلاف جهتی که این روزها به طور معمول به عنوان شرایط «خوب» نمایش اثر هنری تعریف می‌شود حرکت کرده‌اند. فضای گالری، حالتی سه گوشه دارد و کمی کوچک‌تر از یک مغازه‌ی معمولی است. تابلوهای شجایان (9 اثر در ابعاد حدوداً 120 در 120) به شکلی نزدیک به هم در ارتفاع های گوناگون به نمایش در آمد

    دنیای پیش روی ما مملو از بایدها، نبایدها، بودن‌ها و نبودن‌ها ، چیستی‌ها و چگونگی‌هاست. شاید غیر منصفانه باشد که با این چند کلمه ساختار دنیای حاضرمان را به قضاوت بنشینیم. شاید اگر در پس لایه‌های زیرین هر واژه به کندوکاو بنشینیم بسی به بیراهه نرفته‌ایم. جنبش ساختارگرایانه‌ی روسی و شاید نوع فرانسوی آن به زحمت می‌توانست از پس نگاه تیزبین و اندیشه محور مفهوم گرایان دنیای مدرن و مدرنیته‌ی مخالفا

 1 نقاشان رئالیست در سراسر تاریخ، یک واقعیت رنگ آمیزی شده [و در نهایت یک واقعیت سیاه قلم] را پیش روی مخاطبان خود گذاشتند، نسخه­ای واقعی از واقعیت: تشدید و تخفیف نور و رنگ، دگرگونی فیگور انسان، طبیعت و فرهنگ اقتصادی. بازنمایی دقیق واقعیت: تا کشف معنای متافیزیکی واقعیت و عینی سازی آن، در مقام تکثیر؛ نقاشی­های باروک، عصر رنسانس، رامبراند، پیتر بروگل، کوربه، در کنار  نقاشانی که با واقعی کردن، رئالی

      روستایی واقع در غرب شهر پلازو چوپی، محل زندگی جولیان اشنابل و خانواده اوست. من در روز ولنتاین به آن‌جا رسیدم. استودیوی جولیان در طبقه سوم قرار داشت. یک مکان بزرگ و سفید رنگ با رنگ‌هایی که به درب و دیوار آن پاشیده و با پنجره‌ای نقره‌ای که کمی نور خورشید از آن به داخل تابیده شده است. نمای پنجره رو به رودخانه هادسون است، جولیان دو دستیار دارد، یکی المو اشنابل و دیگری همکلاسی دوران دانشگاه او

     زمانی که متوجه شدم آکادمی سلطنتی لندن، نمایشگاه جدیدی از آثار ادوار مانه[1] را با نام «نمایشگاه تحول تاریخی» برپا کرده، بسیار هیجان زده شدم.(این نمایشگاه در تاریخ 27 ژانویه 2013 برگزار شد.) در سال 2003 موزه «پرادو»[2] در مادرید برروی رابطه این هنرمند با نسل قبل او تمرکز کرده بود و در سال 2011، موزه «ماسی‌دی‌اورسی»[3]  در پاریس، مانه را در میان هنرمندان معاصر قرار داده ‌بود. هر دوی این‌ها،