اما استون، بازیگر آمریکایی و ستاره فیلم لالا لند (عالم هپروت)، با ۲۶ میلیون دلار در طول ۱۲ ماه گذشته، به عنوان پردرآمدترین بازیگر زن جهان در سال ۲۰۱۷ اعلام شده است.

قسمتی از دیوار برلین که «گالری بخش شرقی» نام گرفته فرصتی برای هنرمندان پدید آورده تا آثار خود را به نمایش بگذارند؛ هنرمندانی مانند اشتفان رولوف آلمانی−آمریکایی که تصاویری از دهه ۸۰ را در معرض دید همگان قرار داده است.

گالری وایتچپل نمایشگاه بزرگی از آثار هنرمند ساکن لندن، اِما هارت (متولد ۱۹۷۴) را به مناسبت اهدای ششمین جایزه‌ی مکس مارا برپا نموده است؛ مکس مارا جایزه‌ای برای حمایت از هنرمندان زن بریتانیاست که هر دو سال یک‌بار اهدا می‌شود. اینستالیشن جدید بزرگ هارت با عنوان Mamma Mia! ماحصل یک دوره‌ی شش ماهه‌ی اقامت هنرمند در شهرهای میلان، تودی و فائِنتسا است. هارت گروهی از سرهای سرامیکی بزرگ را ارائه داده است، که گفتگویی میان آنها را نمایش می‌دهد. هر مجسمه شکلی شبیه به یک تُنگ دارد، که لوله‌ی آن شبیه بینی و دهانه‌اش هم شبیه به دهان است.

سلنا گومز خواننده آمریکایی قرار است در فیلم جدید وودی آلن کارگردان برجسته آمریکایی نقش ایفا کند. از دیگر بازیگران فیلم «ال فانینگ» است که پیشتر در فیلمهای «اهریمن نئونی» و «فریب خورده» ایفای نقش کرده است.

هفتاد و چهارمین دوره جشنواره فیلم ونیز با ۲۲ فیلم در بخش اصلی از ۳۰ اوت تا ۹ سپتامبر برگزار می‌شود. در این دوره، سینمای ایران در بخش‌های جانبی ونیز از جمله در «روزهای مؤلفان» و در بخش «افق‌ها» حضور برجسته‌ای دارد. تازه‌ترین فیلم شیرین نشاط، هنرمند و سینماگر ایرانی در بخش «روزهای مؤلفان» به نمایش درمی‌آید.

ماکس بکمان در شهرهای بسیاری، از اروپای غربی تا آمریکا، زندگی کرد که ردونشان آنها در هنر او باقی است، اما او با یک شهر رابطه‌ای خاص داشت: برلین. نمایشگاهی بزرگ فراز و نشیب این رابطه را به تماشا گذاشته است.

امیل نولده، نقاش برجسته آلمانی از چهره‌های بنام سبک اکسپرسیونیسم در جهان محسوب می‌شود. او در زمان حیات مورد غضب نازی‌ها قرار گرفت و آثارش نیز به عنوان هنر منحط ممنوع شد. ۷ اوت ۲۰۱۷ مصادف است با تولد ۱۵۰ سالگی او.

در میان المان‌های همیشه حاضر در فیلم نوآر- مانند سایه‌روشن‌ها، صدای خارج تصویر، فلاش‌بک، کارآگاه خسته و فم فتال- شاید دلیل اصلیِ محبوبیت آن در میان خوره‌های فیلم، فیلم‌سازان و منتقدان، حس اضطرابی باشد که در تمام این فیلم‌ها حاضر است. از آنجایی که این ژانر در سایه  جنگ جهانی دوم ظاهر شد، اکثرا این ناآرامیِ روانی  یا فلسفی را به ترس‌های پس از جنگ در مورد بمب اتم یا بازگشت سربازان آمریکایی به یک نظم اجتماعیِ جدید نسبت می‌دهند.