رسوایی اوراق پاناما دامن چند هنرمند بزرگ حهان را هم گرفت: نام ماریو بارگاس یوسا، نویسنده سرشناس پرویی و برنده نوبل ادبی در سال ۲۰۱۰، ورثه استنلی کوبریک و پدرو آلمودوار، فیلمساز اسپانیایی از اوراق پاناما سر درآورده است. «جولیتا»، تازه‌ترین فیلم آلمودوار آماده نمایش است، اما نشست خبری این فیلم شامگاه گذشته به دلیل رسوایی اوراق پاناما به تعویق افتاد.

ورسیون دوم و گمشده از تابلوی بریدن سر هلفرنس توسط جودی (۱۵۹۸) اثر کاراوادجو ممکن است در گنجینه ی خصوصی یک دلال آثار هنری فرانسوی باشد.

پدرو آلمادوار، کارگردان مشهور اسپانیایی نشست خبری خود در باره تازه‌ترین فیلمش را به دنبال افشای اسناد پاناما و حضور اسم او در این اسناد لغو کرد.

جودی دنچ ۸۱ ساله با دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن در تئاتر انگلستان جاودانه شد.

در پنجمین دوره جشنواره فیلم سبز آثاری از داریوش مهرجویی، کمال تبریزی، خسرو معصومی، ابوالفضل جلیلی، علیرضا امینی و خسرو سینایی به نمایش گذاشته می‌شود.

زاها حدید، معمار عراقی‌تبار بریتانیایی در میامی، در اثر سکته قلبی درگذشت. بی‌بی‌سی جهانی اعلام کرده است که حدید به خاطر درمان بیماری ریوی در بیمارستانی در میامی بستری شده بود که سکته قلبی بر او عارض شد.

 «تری گیلیام» که از ۱۷ سال پیش قصد ساخت فیلم سینمایی «مردی که دن‌کیشوت را به قتل رساند» را داشت، سرانجام این پروژه سینمایی را کلید می‌زند.

سینما، فرزندِ حلال‌زاده مدرنیته و سیرِ تاریخی‌اش است. تاریخی که با یک جهان‌بینی سکولار و مرکزانگاریِ انسان و عقل‌اش، از یک سو پیشرفت علمی و درنتیجه تکنولوژیک را سبب شده است، و از سوی دیگر، آن تاریخی را که از بیانِ کلمه‌گرا (زبانی)، به بیانِ تصویری میل کرده است. همچنین می‌شود از ویژگی دیگر چنین تاریخی سخن گفت و آن حضور و نمودِ فزاینده سیلان و تحرک است؛ نه فقط حرکت و شتابِ آشکارِ ماشین‌ها و اتوموبیل‌ها، که بی‌قراری و بی‌خانمانی خودِ آدمی و ذهن‌اش نیز؛ آن پدیده‌ای که در قالب مفاهیمی چون «هویت سیال» و «پراکندگی» از آن یاد می‌شود. می‌توان گفت که سینما، برایند این نیروهای تاریخی است؛ اومانیسم، تکنولوژی، تصویر و سیالیّت.