اخیرا بحث بر سر چگونگی اجرای صحنهای از فیلم «آخرین تانگو در پاریس» جنجال آفرین شده است. این سکانسی است که در آن شخصیتی که نقشش را مارلون براندو بازی میکند به دختر جوانی که تازه با او در پاریس آشنا شده (با بازی ماریا اشنایدر) تجاوز میکند. در ویدئویی از سال ۲۰۱۳ که در روزهای اخیر دوباره مطرح و خبرساز شده، برناردو برتولوچی، کارگردان فیلم، اعتراف میکند که قبلاً جزییات این صحنه و این که چه چیز واقعاً قرار است اتفاق بیافتد را به بازیگر فیلم (که در آن موقع نوزده سال داشت، در حالی که براندو از او سی سال بزرگتر بود) اطلاع نداده بود تا به آن شوک، شرم و انزجاری دست یابد که از این صحنه و بازی اشنایدر نیاز داشته است. با این که خبر تازه نیست و خود اشنایدر در سال های پس از تولید فیلم در سال ۱۹۷۲ به آن اشاره کرده بود، اما این بار واکنشها به آن تندتر از همیشه بوده است. واکنشها، به خصوص از سوی زنان، به این مصاحبه با برتولوچی به شکل قابل انتظاری خشمگینانه است و این سوال اساسی را پیش میآورد که تا کجا میشود به اسم هنر پیش رفت و بدیهیات اخلاقی و انسانی را نادیده گرفت؟
ادامه مطلب وقتی فیلمسازان بازیگرانِ فیلمهایشان را آزار میدهند!
ایدهی به نمایش گذاشتن ۳۰ اثر از مجموعهی هنر غربی موزهی هنرهای معاصر، همراه با ۳۰ اثر از نقاشان ایرانی موزه، در گفتوگوهای مجید ملانوروزی، مدیر موزه و همکار برلینی او ماکس هولاین شکل گرفت.
ادامه مطلب معرفی 10 اثر مشهور غربی از آثار موزهی هنرهای معاصر تهران (بخش اول)
چهل سال پیش که «راکی» اولین بار روی پرده رفت موفق بود، ولی امروز فیلمی ناقص و بنجل به نظر میآید. «راکی» را باید موفقترین فیلم بد تاریخ سینما محسوب کرد. این فیلم که ۴۰ سال پیش اکران شد و سیلوستر استالونه در آن نقش یک بوکسور گمنام را بازی میکند، برای ۱۰ جایزه اسکار نامزد شد. در نهایت سه اسکار، از جمله جایزه بهترین فیلم را در رقابت با فیلمهایی نظیر «همه مردان رئیس جمهور»،«شبکه» و «راننده تاکسی» برد.
ادامه مطلب آیا واقعاً «راکی» از «رانندهی تاکسی» و «شبکه» برای اسکار لایقتر بود؟!
موزهی هنر پرز میامی اولین نمایشگاه هنرمند آرژانتینی، خولیو لوپارک، در یک موزه را برگزار نموده است. در این نمایشگاه بیش از ۱۰۰ کار با طیف وسیعی از تجربیات تصویری و فیزیکی خودنمایی میکند.
ادامه مطلب خولیو لوپارک؛ مهمترین هنرمند زندهی کنتیک آرت و آپ آرت در موزهی هنرِ پرز