نمایشگاه عکس‌های ویم وندرس در برلین

گالری Blain|Southern جدیدترین عکس‌های کارگردان مشهور، ویم وندرس، را به نمایش گذاشته است. این نمایشگاه با عنوان «کپسول‌های زمان» تصاویری از آلمان و امریکا را گرد هم می‌آورد؛ یعنی دو کشوری که بیشترین تاثیر را بر هنرمند داشته‌اند.

در فضای اصلی گالری، مناظر شهری و طبیعی در تعامل با هم قرار دارند. عکسی با نام «منظره‌ای نزدیک به ویتنبرگ، آلمان» اسلوب نقاشی‌های رمانتیک قرون هجده و نوزده را به یاد می‌آورد، با درختانی که مشابه درختان کارهای کامیل کورو و کاسپار داوید فردریش هستند. وندرس که در دوران پس از جنگ در دوسلدورف بزرگ شد، با خرابه‌ها و آثار ویرانی محاصره شده بود. وی نسخه‌هایی از نقاشی‌های منظر‌ه‌ی فرانسوی و هلندی را به یاد می‌آورد که دیوارهای خانه‌شان را تزئین می‌کرد و به گفته‌ی خودش جنبه‌ی کاملا ناشناخته‌ای از جهان را به او نشان می‌داد. هنرمند در رابطه با اندازه‌ی بزرگ کارهای نمایشگاه می‌گوید که هدفش انتقال مردم به جاهایی است که خودش آنها را یافته و دوست داشته است. کارهای متعددی در نمایشگاه، نقاطی را نشان می‌دهند که سال‌ها پیش تغییر کرده‌اند؛ از این رو، خود تصاویر تبدیل به دروازه‌هایی برای ورود به لحظات و فضاهای گمشده می‌شوند.

وندرس در مورد برپایی این نمایشگاه می‌گوید: «من خود را مفسر، مترجم، و محافظ قصه‌هایی می‌دانم که این مکان‌ها به من می‌گویند.» نمایشگاه، گفت‌وگویی را میان دو کشوری که وندرس زمان زیادی را در آنها زندگی و کار کرده، شکل می‌دهد. «فکر می‌کنم چشمان کاملا بازی برای امریکا داشته‌ام و از منظر کلی، “منظره‌ی امریکایی” به نظرم بسیار جذاب می‌رسید، هم به‌عنوان یک عکاس و هم یک فیلمساز. شاید غیبت طولانی ۱۵‌ساله‌ام از آلمان من را قادر ساخته تا مکان‌هایی در اینجا را نیز با همان چشمان باز ببینم. چیزی که در این مناظر ثابت باقی مانده، در آلمان یا امریکا، این است که من همچنان به دنبال نشانه‌هایی از تمدن، تاریخ یا مردم هستم.»

ویم وندرس (متولد ۱۹۴۵) پیش از آن که در پاریس ساکن شود تا به‌عنوان یک نقاش فعالیت کند، در زمینه‌های پزشکی و فلسفه تحصیل کرده بود. وی فیلمسازی را در ۱۹۶۷ با ثبت‌نام در آکادمی فیلم و تلویزیون مونیخ آغاز کرد. وندرس از ۱۹۸۶ به نمایش عکس‌هایش پرداخته است.